#13 A TRIP TO - LOMBOK

3 t/m 6 november

Afgelopen weekend bracht ik door op het prachtige Lombok. Een weekend vól met nieuwe indrukken. Ik ben meer dan enthousiast om hierover te schrijven, en hoop het kleine stukje Lombok wat ik heb ervaren naar jullie te kunnen overbrengen. Wát een mooi stukje Indonesië, wat anders dan Java en Bali. Wát een rust en wát een vriendelijke mensen. Ik ben verkocht. LEES MEE!

Samen met Kayleigh, die stage loopt in Surabaya, boekte ik al ruim een maand geleden vliegtickets naar Lombok, een eilandje naast Bali, op maar 55 minuten vliegafstand. Hoewel Bali dichterbij ligt dan Lombok, is dit langer vliegen. Door de korte afstand kan het vliegtuig niet op volle snelheid, dus vandaar dat Lombok nog iets korter is. 

Lombok
Dit eiland behoort tot de Kleinde Soenda-eilanden en heeft een oppervlakte van 4725 km2. Er leven circa 2,4 miljoen mensen die veel minder welvarend zijn dan de bevolking op toeristisch buureiland Bali. Op Lombok vind je onder andere de Rinjani, de op een na hoogste vulkaan van Indonesië (3726 m), maar wij kozen voor een verblijf in het kleine surfersdorpje Kuta aan de zuidkust van het eiland. 

Wie Indonesië een beetje kent, weet dat Kuta ook een plaatsje op Bali is, waar zich inmiddels een grote toeristenindustrie heeft gevestigd. Op Kuta Lombok is dit nóg niet zo, met nadruk op nog. En wat ben ik blij dat ik dit stukje nog heb mogen ervaren zoals het nu is.. 

'Lombok op de kaart'

Vrijdag

's Ochtends volgde ik nog een college van 08:00 tot 10:00, waarna ik met een noodgang mijn backpack inpakte (lees: te veel inpakte). Om 13:00 vlogen we de lucht in met Lion Air, om vervolgens om 15:00 te landen op de luchthaven van Lombok. Dat betekende 7 uur (!) tijdsverschil met Nederland. 

Vanuit het vliegtuig zag ik de 3 grootste Gili eilanden, Gili Air, Gili Meno en Gili Trawangan. Dat zijn altijd weer van die momenten dat ik me realiseer hoe prachtig de wereld is, hoe bijzonder het is dat ik hier zit en vooral hoe ver ik van huis zit.

'Gili eilanden vanuit de lucht'

Vanaf de luchthaven namen we een taxi richting onze accommodatie. In Lombok wordt er geen gebruik gemaakt van Grab of Uber en dat was redelijk lastig gezien onze accommodatie niet middenin het centrum lag. Na ca. 30 minuten rijden kwamen we aan bij onze accommodatie. 

Origin Lombok
Na alle goedkope hostels waarin ik al heb verbleven, verbleef ik in Lombok in een vét luxe accommodatie. In verhouding tot Europa zijn luxe accommodaties hier extreem goedkoop en dit wilde ik nog graag een keertje doen. 

We boekte een 'garden room' bij Origin Lombok, welke online heel goed wordt beoordeeld. Niks was minder waar, wat een top accommodatie. Alles was super goed onderhouden, de mensen waren onwijs vriendelijk en gastvrij, het ontbijt was fantastisch en zo kan ik nog wel even doorgaan. Desondanks we telkens een taxi moesten pakken richting het centrum, zou ik deze accommodatie VET aanraden.

Nadat we geïnstalleerd waren in onze kamer, dronken we een cocktail aan het zwembad en proostte we op een mooi weekend.

El Bazar

'S avonds aten we bij El Bazar, een Marrokaans restaurant wat wordt gerund door een Nederlandse eigenaar. Overduidelijk een toeristische plek, want het zat vol met typische backpackers. Na een aantal weken in Surabaya was het weer een verademing om zó lekker en vooral iets anders dan rijst te eten. Samen met Kayleigh deelde ik een Vegetarische Mezze platter en het was heerlijk. 

Biertjes staan hier niet op de kaart, maar deze worden met alle liefde bij de buren gehaald. Dit gebeurde overigens in alle restaurants waar we gegeten hebben in Kuta. 

Surfers Bar

Er werd tijdens het eten geflyerd voor een feestje bij Surfers Bar. Dit vonden we wel een kijkje waard en dit resulteerde in een cocktail aan de bar met super leuke live muziek. 

Hoe later het werd, hoe voller de bar begon te worden. Het was niet warm, maar extreem heet en daardoor werd er genoeg gedronken. We sloten aan bij een groep Canadezen en iets later sloten Thijs, Thijs, Luuk, Christo, Mark en Marcel uit Surabaya zich ook aan. 

De live muziek ging over in een DJ en een groot feest. Iedereen danste en rond 02:30 snapte ik niet waarom de bar dicht ging. Tijd om naar huis te gaan.

'Toen het nog rustig was'

'Met Thijs en Thijs'

Zaterdag
Uiteraard werden we niet fit wakker (dit is zacht uitgedrukt), maar zette we wel de wekker voor het ontbijt. En wát voor ontbijt, banana pancakes, vers fruit, croissantjes, breakfast burritos met ei en avocado en verse sapjes. SUPER LEKKER!

Ik verplaatste mijzelf naar een ligbedje in de zon en dreef op een mega zitzak in het zwembad. 's Middags voegde ik daar nog een massage en gezichtsbehandeling aan toe. Wat een leven.

Ook maakte ik wat foto's met m'n Canon, omdat ik zo gek ben op bomen, planten en bloemen. Bij de accommodatie kon ik er genoeg vinden!

KRNK
' s Avonds aten we bij KRNK (vraag me niet hoe je dit uitspreekt) die recht tegenover El Bazar zat. Ook van dezelfde Nederlandse eigenaar als ik het goed begrepen heb. Vét goede menukaart voor een vegetariër als ik.

Als voorgerecht aten we gevulde jalepeños met 3 soorten kaas en als hoofdgerecht at ik een burger van pompoen en tempeh. GOED!

Cocktails bij 'The Bus'

Eigenlijk waren Kayleigh en ik beide een beetje kapot van het niets doen, maar vonden we dat we niet nú alweer naar bed konden gaan.

We namen een kijkje bij 'The Bus', een soort barretje waar er cocktails worden gemaakt vanuit een VW busje. Er draaide een DJ en we childe tussen de lokale bevolking en backpackers.

Kuta is KLEIN, en dat betekende dat we weer dezelfde mensen als de avond ervoor tegenkwamen. Dit maakte ook dat de sfeer in het dorpje heel goed en relaxed was. Rond 22:00 waren we echter alweer terug in ons heerlijke appartement om goed te slapen en fit te zijn voor de volgende dag.

Zondag 

WANT, zondag stonden we vroeg op om direct na het ontbijt op de scooter te stappen richting het strand. SURFEN IT IS. JA, ik ben hier vét enthousiast over!

We huurde voor omgerekend nog geen €5,- een scooter bij ons hotel. Gezien ik eeuwig-zonder-rijbewijs ben, stapte ik bij Kayleigh achterop. De wegen op Lombok zijn rustig en er rijd amper verkeer. Soms werden we ingehaald door locals en verder reden we voorzichtig op de (soms) onverharde wegen en zigzagde we langs alles buffels, honden en kippen die op de wegen liepen.

'Niet helemaal alleen op de weg' 

In ongeveer 60 minuten en 25 kilometer reden we richting Selong Belanak. Althans, dat dachten we. Want we sloegen te laat af, reden over een zandweggetje en kwamen uit op een verlaten strand zonder surfboards.

Pantai Serangan
Pantai betekent strand, en WAUW, ondanks dat we verkeerd waren was dit wel een goed begin. Op een paar Indonesiërs in een bamboe hutje na waren we de enige op Pantai Serangan. Wit strand, blauw water en ultieme rust.

Twee jongens zagen dat we verkeerd stonden en boden aan ons naar de goede plek te brengen. Onderweg gooide we de tank van de scooter nog vol voor ca. €1,50 en stonden binnen 10 minuten op het goede strand.

Surfen Selong Belanak
Dit was Selong Belanak, wat bekend staat als een beginnersstrand voor surfers. Surfers waren er zeker en de twee jongens die ons weg hadden gebracht, brachten ons naar een goede 'surfschool', welke allemaal in bamboe hutjes gevestigd waren. We betaalde 250.000 IDR (ca. €15,-) voor een privé les van ca. 3 uur.

Het was voor Kayleigh en mij de eerste keer ooit op een surfboard en daarom kregen we eerst korte instructies op het strand zelf. Eerst keek de instructeur of we links of rechts waren door ons een duw te geven. Verder werd uitgelegd hoe we precies op het surfboard moesten gaan liggen, hoe we moesten paddelen en hoe we onszelf moesten opdrukken om op het surfboard te gaan staan.

Toen was het tijd om het zoute water in te gaan, met een gigantisch surfboard en vet veel adrenaline. Ik gok ongeveer dat we 20 meter het water in gingen en vanaf daar moesten we op het surfboard gaan liggen en wachten tot onze instructeur het sein gaf om te gaan paddelen. ''Paddle, Paddle, Paddle, UP'', kopje onder.

Surfen lijkt lastig, is het ook. De eerste 5 keer ben ik knetterhard van m'n surfboard afgevallen, kopje onder, voordat de golf kwam. Gevolg: golf over je heen, surfboard keihard tegen je aan. IK HAD DIT ONDERSCHAT, maar ik vond het zó leuk! De keren die volgde ging het al veel beter, en bleef ik half onzeker staan. Tijdens het surfen dacht ik aan Rocket Power, waardoor ik surfen vroeger stiekem al super cool vond.

'WIE KENT DIT NOG'

Kayleigh daarentegen had het helemaal te pakken en bleef staan alsof het niks was. Mijn knieën stopte ongeveer met functioneren en door alle klappen van het water en m'n surfboard kreeg ik hoofdpijn. Rond 11:30 namen we een korte pauze en rond 12:00 zijn we weer terug het water in gegaan. Mijn golfinstructeur duwde mij -terwijl ik al op m'n board lag- soms zo een grote golf in, zodat ik als een gek moest paddelen om er niet vanaf te vallen.

Tijdens de competities tussen Kayleigh en mij verloor ik, maar ik moet toegeven dat het echt beter ging dan verwacht.  M'n knieën gaven het op, dus rond 12:30 keek ik vanaf het strand met een Bintang toe naar Kayleigh en alle andere beginners-surfers die net als ik ook onderuit gingen. Maar wat een top ervaring!

'Best acceptabele tijd voor een Bintang toch'

Roadtrippen langs de stranden van Lombok

Na de middag sloten we aan bij 2 Nederlandse jongens, waarvan er 1 momenteel in Jakarta studeert. We bezochten 3 verschillende stranden, waarvan ik van 1 de naam ben vergeten. Het was best wel bewolkt, maar de regendruppels voelde heerlijk aan op mijn verbrande huid. Bij elk strand betaalde we 10.000 IDR (ca. €0,60) voor het parkeren van onze scooter.

De stranden waren zo goed als privé, en het enige wat je er kon krijgen was een kokosnoot. Het water was overal onwijs helder en ik vond het bijzonder om te zien hoe ongerept en onontdekt alles nog was. De wegen overal naar toe waren uiteraard weer dramatisch dus bij deze nogmaals alle credits aan Kayleigh die ons weer veilig thuis heeft gebracht. 

Mawun beach
Op Mawun beach waren er veel kinderen die armbandjes probeerde te verkopen. Dit was me ook al opgevallen in alle restaurantjes, waar het eigenlijk een beetje opdringerig overkwam. Op Mawun Beach was er echter een hele vriendengroep, die eerder geïnteresseerd was in ons als westerse mensen dan in het verkopen van armbandjes.

Toen ik op het zand zat, zaten alle kinderen binnen no-time om me heen. Ze vonden het grappig dat ik verbrand was. Ik kwam erachter dat deze kinderen na school verplicht worden door een baas om inkomsten te genereren door het verkopen van deze armbandjes, en dat dit geld allemaal in 1 grote pot beland. Het is dus goed om je als toerist te realiseren dat je bijdraagt aan de voortgang van deze toestand wanneer je een armbandje koopt. Ze schreven met een pen al hun namen op mijn hand en leerde ''Goedemorgen, alles goed?''. Ik was onder de indruk van deze hele gebeurtenis en ben er nog steeds mee bezig.

Tanjung Aan
Onze laatste stop, vlak voor dat de zon onder ging, vond plaats bij Tanjung Aan. Hier reden we door naar het einde van het strand, waarop je over een soort rotsvlakte naar een uitzichtpunt kan lopen. Na alle hobbelwegen die we al hadden gehad, was die richting Tanjung Aan de ergste.

Om bij de rots te komen moesten we op onze slippers (!), over de rotsvlakte lopen. Het had natuurlijk geregend, wat maakte dat alles nog veel gladder was en het een wonder was dat ik nog heel aankwam bij 'de' rots. Ik maakte wat artistieke foto's waarna we weer terug gingen richting onze scooter. Tijd om terug naar het appartement te gaan en de schade van de zon te bekijken. VERBRAND.

Sapori 
'S Avonds aten we op verzoek van Relinde bij Sapori, een Italiaans restaurant met knettergoede pizza's. We aten samen met dezelfde Nederlanders waar we eerder op de dag mee optrokken en dronken een Bintang die uiteraard weer werd opgehaald bij de buren.

Stiekem was ik gewoon hartstikke moe van de lange dag, maar vooral door het surfen. Echter deden we wel nog een poging om een feestje op te zoeken in Kuta. Er werd geflyerd voor een feestje ongeveer 15 minuten van het centrum.

Kuta Cabana Lodge
Achter op de scooter reden we richting Kuta Cabanda Lodge, wat best wel wat hoger lag, en waarvoor we dus een stukje omhoog moesten met de scooter. Er draaide een DJ en een andere Nederlander wist ons te vertellen dat het een verjaardagsfeestje van de eigenaar bleek te zijn, die wel even lekker uit zijn dak wilde gaan met alle expats die op het eiland leven. Toen we hoorde dat het een drugsfeestje zou worden stonden we na 5 minuten weer buiten. WEGWEZEN.

Maandag
Helaas werd Kayleigh 's nachts ziek door al het zoute water wat ze had binnengekregen tijdens het surfen. Na een gebroken nacht reden we na het uitchecken dus toch maar even langs de dokter met een oorontsteking als resultaat. Best wel even gevaarlijk, aangezien we 's avonds weer terug moesten vliegen. Gelukkig kreeg Kayleigh antibiotica mee en hebben we maandag rustig aangedaan.

Over dat uitchecken gesproken. We hingen bij aankomst een klamboe op, gezien de muggen op Lombok malaria kunnen veroorzaken. Bij het weghalen van de klamboe kwam er een stuk verf van het plafond mee en probeerde we dit nog te verstoppen met wat tape. Helaas was dit overduidelijk en vreesde we het ergste gezien we in een splinternieuwe kamer zaten. Na eerlijk toegeven bij de receptie bleek het totáál geen probleem te zijn. MENSEN WAT EEN TOP SERVICE.

MILK
Vanaf de dokter reden we door naar een typisch gevalletje hipster-restaurant. Bij MILK bestelde ik koffie en Lemon Cheese Cake. Overigens ook een vét goede kaart voor ontbijt en lunch, dus ik was enthousiast.

Er hangt een heerlijke sfeer in Kuta, mensen zijn blij dat je er bent en ze willen graag dat je weer terug komt. 'Welcome to Kuta' is de openingszin van iedere local en ik moet ook wel zeggen dat ik helemaal op m'n plek zat dit weekend.

Kuta Beach

Omdat we 's middags om 15:30 alweer richting de luchthaven moesten, zijn we Kuta niet meer uitgeweest. We brachten nog kort een bezoek aan Kuta Beach, het meest 'toeristische' strand. Nog steeds was hier weinig van te merken, aangezien we bijna de enige waren. Er zijn hier wel wat meer kraampjes met sarongs en kokosnoten te vinden dan op andere stranden en naar verwachting over een paar jaar nog veel meer. 

Die verwachting blijkt uit de boulevard die momenteel wordt aangelegd en de resorts die in aanbouw zijn. Lombok zal Bali hoogstwaarschijnlijk snel opvolgen als toeristische bestemming. De lokale bevolking gaf dit weekend al aan dat ze soms dagen zonder stroom zitten wegens de vele aanbouw. Alhoewel dit natuurlijk goed is voor het toerisme en dus de welvaart van het eiland, vind ik dit een treurige ontwikkeling. 

'Miss buy coconut'

Over het algemeen hebben we elke dag wel een beetje regen en bewolking gehad. Maar juist door die regen is alles zó ontzettend groen en heb ik m'n ogen uitgekeken. Desondanks was het super heet en ben ik voor de verandering weer eens super verbrand. 'Belanda Goreng' is de verzamelnaam voor alle verbrande Nederlanders op Lombok, dus alle locals spraken mij ook zo aan dit weekend.

Het contrast tussen de backpackende-vakantie-vierende mensen en de lokale bevolking die best wel arm leeft en gelukkig is met weinig is groot. Ik ben me absoluut bewust dat ik dit weekend ook de toerist was maar het heeft me wel aan het denken gezet. In Indonesië heerst er over het algemeen een groot afval probleem, maar op Lombok was dit wel heel goed te zien. Bijna alle homestays en restaurants zitten in bamboe hutjes en de wegen zijn niet overal even goed. De mensen werken er elke dag, de kinderen worden gedwongen om te werken maar iedereen blijft vrolijk en dankbaar. Ik vind dat bijzonder en hoe cliché het ook klinkt, Kuta heeft mijn hart gestolen afgelopen weekend en ik hoop oprecht nog een keer terug te mogen komen.

'Rond 17:00 stapte we zonder vertraging (vrij uitzonderlijk voor Lion Air) weer in het vliegtuig' 

LEUK NIEUWS
Deze blog sluit ik af met een vét leuk nieuwtje. Want... 3... 2... 1... MAMA KOMT NAAR INDONESIË. Dit vind ik echt SUPER leuk, en ik kan niet wachten om haar te laten zien waar ik het afgelopen half jaar gehuisd heb. Rond 20 december ben ik klaar met school en zal ik met mama een reis van 3 weken maken. De precieze inhoud is nog niet helemaal bekend, maar ik kan niet wachten!

Komende weken doe ik even rustig aan, met mezelf, met m'n geld (reizen is duur) en ga ik mijn uiterste best doen om al m'n punten voor school binnen te halen. Daarnaast ben ik volop bezig om een geschikte stageplek te vinden voor wanneer ik terug ben in Nederland vanaf februari 2018.

Dat klinkt nog super ver, maar dat is dus helemaal niet zo. Nog maar 2 maanden en dan zit het er gewoon alweer op. Aan de andere kant, nog 2 maanden waarin ik nog zóveel meer kan leren en kan zien. IK BEN VET DANKBAAR!

Liefs Masja