#14 IBM'S GOT TALENT, FAMILIE BEZOEKEN EN ZIEK ZIJN
Week 14&15
Selamat Datang, weer een nieuwe update. Geen tripjes, geen zonnige verhalen of tropische plaatjes, maar een verslag van mijn afgelopen 2 weken in Surabaya. In mijn vorige blog over Lombok schreef ik dat ik even de focus op school moest gaan leggen en dat heb ik dus ook gedaan.
Wonder boven wonder worden deze doodnormale weekverslagjes het beste gelezen (+/- 500 unieke lezers) en dit vind ik vet leuk. Daarom in deze blog wat kleine verhaaltjes over school, zodat jullie ook nog denken dat ik hier wat aan doe (ja, doe ik echt). Bereid je voor op een blog vol eten, want dat vind deze foodblogger in wording meestal het hoogtepunt van de dag om foto's te maken.
Woensdag
Ik weet niet precies waarom ik op woensdag begin en niet op dinsdag, maar ik denk dat ik gewoon heel weinig heb beleefd. Ook woensdag had ik gewoon les van 11:30 tot 17:30 en 's avonds was de wekelijkse sushi-meeting met Kayleigh en Relinde in Galaxy mall.
Alle malls zijn al een aantal weken compleet in de kerststemming. Denk aan de Bijenkorf in december, zoiets. Overal hangen lichtjes, staan kerstbomen of levensgrote opblaasbare kerstmannen. We kochten een kerstmuts en hielden deze op totdat we thuis waren. Het bekijks wat we normaal trekken als blanke mensen werd nu verdubbeld. Vet lachen.
Donderdag
Ik weet niet of ik al eerder schreef over naar de kapper gaan, maar dat is hier ook een belevenis op zich. Ik stapte donderdagmiddag na mijn college binnen bij de kapper waar ik al eerder was geweest (lees: waar ik 2 uur lang gefilmd werd, omdat ze niet konden geloven dat dit mijn echte haarkleur was). De kapper in Nederland is DUUR, en hier betaal ik ca. € 5,- voor een uitgebreid kappersbezoek. Lekker impulsief, maar ook stiekem iets wat ik ooit nog wilde proberen NAM IK EEN PONY. Sindsdien word ik al de hele week Taylor Swift genoemd.
Vrijdag
Op vrijdag heb ik altijd maar les van 08:00 tot 10:00, Asian Studies. Ik was al laat en toen ik aankwam bij school, lieten de bewakers me niet binnen. ''What are you going to do miss?'' Ehm, ik heb gewoon les. Er werd me verteld dat ik maar moest omlopen, want vanwege een ceremonie mocht ik er niet langs. Aan de andere kant van het gebouw werd de toegang me weer geweigerd. Resultaat: ER WAS HELEMAAL GEEN SCHOOL, maar een nationale feestdag: 'Heroes Day'.
Ik werkte nog aan wat huiswerk in Starbucks en nodigde Vendy uit om samen muziek te maken. Dit was vét leuk, want het was al even geleden dat ik samen met iemand muziek maakte. IK MIS JE RHYTHM.
Tunjungan Plaza
's Avonds stapte ik na het sporten in een grab richting Tunjungan Plaza, waar ik met Kayleigh zou gaan eten en opzoek zou gaan naar een nieuwe schooltas. M'n schooltas heeft het na 2,5 intensief gebruik en de vele tripjes helaas begeven. Daarnaast maakte ik foto's met m'n Canon van Tunjungan Plaza, voor een geheim projectje, wordt vervolgd!
Rond 23:00 kwamen we aan bij Kayleigh haar appartement waar ik bleef slapen, gezien ik geen zin had om weer 1,5 uur terug in de auto te zitten. Het blijft onvoorstelbaar hoe groot deze stad is, en hoelang ik altijd onderweg ben. Op de kaart wonen we ongeveer maar 15 kilometer van elkaar vandaan, maar door de chaos in het verkeer duurt dit altijd langer dan 1 uur. We keken nog een film en uiteraard viel ik in slaap (herkenbaar hé Bart?).
Zaterdag
Ik werd zaterdagochtend al vroeg wakker, omdat er een zumbasessie bezig was bij het zwembad. MENSEN, EN WAT VOOR ZWEMBAD, Kayleigh woont op de 12e verdieping in een appartementencomplex, en heeft DIT uitzicht!
Healthy Cook
Na het sporten en zwemmen in dit unit-grote zwembad lunchte we bij Healthy Cook, een restaurantje vlak bij Kayleigh. Ze gebruiken hier geen rare toegevoegde e-nummers en hebben dus voornamelijk gezond eten. Helaas geen vega-voedsel op de kaart, maar wel een super goede smoothie bowl met aardbei, banaan, granola, lijnzaad en kokos.
Om nog iets met onze zaterdag te doen namen we een grab richting Galaxy Mall, omdat Kayleigh opzoek was naar een surfoutfit. Helaas niet gevonden, en beide een beetje moe (van het niks doen).
Ik deed er ruim 1,5 uur over om terug te komen bij The Square, maar streek vervolgens neer met een biertje en een goede serie. Verder had ik vét leuke video-gesprekken met Mama, Papa, Mirte en Laurens. IK MIS JULLIE, en kan niet wachten om jullie weer te zien. Mirte is mijn allerleukste klasgenootje en doet haar minor in Ierland en schrijft hierover ook op een blog, ik ben vet trots!
Zondag
Zondagochtend was het mega slecht weer en voelde het even alsof ik weer in Nederland was. Het regenseizoen is momenteel in volle gang en daarom valt er elke dag wel een dikke bui, vaak in combinatie met hevige onweer. Toen ik dit wilde gaan filmen vanaf mijn balkon (om jullie thuis even duidelijk te maken dat het dus niet altijd mooi weer is in Indonesië), presteerde ik het om mijn balkonsleutel af te breken.
Heel even was ik bang dat ik mijn borg a 2 miljoen IDR niet meer terug zou krijgen, maar gelukkig hoefde ik maar 50.000 IDR (ca. € 3,-) te betalen voor een nieuwe sleutel. ZUCHT.
Interview Human Resource Management
Zondagmiddag stond er een interview op de planning, dus ik stapte rond 13:00 weer in de grab richting Ciputra World. Hier sprak ik af met mijn projectgenootjes Gaby en Wilson om vervolgens pas om 15:30 te starten aan het interview. Welcome to Indonesia.
We interviewde de oom van Wilson die HR-Manager is bij Kapal Api, een groot koffiemerk in Indonesië. Het interview was helaas helemaal in het Bahasa en op een paar woordjes na heb ik er niks van verstaan. Dit blijft toch wel lastig, aangezien ik er dan maar een beetje naast zit en mezelf echt heel nutteloos voel. Over 2 weken presenteren we hierover voor het vak Human Resource Management.
Relinde was er overigens erger aan toe dit weekend, gezien die is gebeten door een insect in de jungle van Kalimantan. Die kwam zondagavond thuis met een intens grote bult op haar hele bovenbeen en moest naar het ziekenhuis voor injecties. Het is nog even spannend of het wel of niet giftig is geweest. (Update: de bult is bijna weg).
Maandag
Ik voelde me maandagochtend nog steeds waardeloos en na een nacht van 12 uur slapen was ik nog steeds niet uitgerust. 's Middags had ik echter gewoon een meeting voor een project voor het vak Export Import, waarover ik al eerder vertelde in deze blog. Ik zat mezelf compleet in de weg, maar mijn projectgenootjes gaven me een Chinees medicijn, wat intens vies was, maar wat mijn buikkrampen wel even liet verdwijnen. Verder werkte ik 's middags nog aan wat huiswerk, zoals een normale student dat hoort te doen.
Ahimsa Vegan Lounge
Relinde en ik waren maandag weer herenigd en pakte een grab richting Ahimsa Vegan Lounge aan de andere kant van Surabaya. Zoals de naam al zegt, een veganhemel voor ons. Hoe fijn is het als je letterlijk uit ALLES van de kaart kan kiezen. Het was voornamelijk Indonesisch eten, en ik bestelde Bim-Bim Bap (dit was trouwens Koreaans) en springrolls. Vet lekker!
Dinsdag
Dinsdag begint mijn dag altijd vroeg, les om 08:00 voor Business Communication. Tijdens deze les gaf ik samen met mijn klasgenootje Jason een korte update aan de docent over een presentatie die we volgende week geven. Voor deze presentatie analyseren we een annual report (540 pagina's) van Telkomsel, de grootse mobiele provider in Indonesië.
Na deze les gaf ik samen met mijn projectgroep van Export Import een presentatie over de huidige stand van zaken van het exporteren van onze tempeh. Eerlijk is eerlijk, ik snap intens weinig van dit vak. Heel veel regels/documenten die bij dit proces horen zijn in het Bahasa, waardoor er dus vet veel langs me heen gaat.
IBM's Got Talent
Om 15:30 stond ik weer klaar op school, voor de repetities van IBM Got Talent. Een event wat wordt georganiseerd voor Marketing Management. Dit vind plaats op vrijdag en op dinsdagmiddag hadden we dus repetities.
Rond 17:00 werd deze ongeduldige Nederlander wel heel ongeduldig en vond ik dat ik wel lang genoeg had gewacht (ja, dit is heel normaal, en ik kan er nog steeds niet aan wennen). Toen ik er wat van zei, kon ik gelijk beginnen, en speelde ik toch wel semi-zenuwachtig mijn liedje voor al mijn studiegenoten van IBM. Ik speelde op een vreemde gitaar, op een versterker die niet bedoeld was voor een akoestische gitaar, maar vond het VET leuk. Wordt vervolgd!
's Avonds skypte ik nog even vanuit Starbucks met mijn klasgenootje Sophia, die momenteel een minor in Nederland volgt, maar die heel waarschijnlijk vanaf februari een stage gaat lopen in Aruba!
Woensdag
Naast het volgen van colleges op woensdag, interviewde ik Ayaka, een Japanse exchange studente, waarmee ik al eerder mijn tripje naar de Bromo vulkaan maakte. Dit interview is voor Intercultural Communication en gaat over de cultuur, gebruiken en gewoontes van iemand uit een Aziatische cultuur. Over dit interview geef ik volgende week een presentatie en schrijf ik uiteindelijk een paper voor de finalterms. Dit vind ik echt een van de leukste vakken, omdat ik het ontdekken en leren over nieuwe culturen echt vét interessant vind!
Basic Paradigm of Cultural Sciences.
Tijdens mijn college Basic Paradigm of Cultural Sciences leerde ik wat vage lessen over racisme tussen verschillende culturen. Zo kregen we een filmpje van Aladin te zien waaruit bleek dat Aladin in het begin van de film nog donker en arm was en aan het eind van de film blank en rijk.
Soms worden er bij dit vak voorbeelden gegeven waarvan ik denk, dit had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Maar de achterliggende boodschap van dit vak is veel ingewikkelder dan ik zelf denk. Zo heb ik voor mijn midterm gewoon een onvoldoende terug gekregen en heb ik geen idee wat ik er meer aan zou kunnen doen om het wél te kunnen halen.
Gratis citaat voor jullie uit deze enerverende les:
''Andy Warhol sees commercial art as real art and real art as commercial art. ‘Real’ art is defined simply by the taste (and wealth) of the ruling class of the period. This implies not only that commercial art is just as good as ‘real’ art – it’s value simply being defined by other social groups''.
PS: nog een gratis feitje erbij, nu ik toch bezig ben. ELKE Indonesiër spreekt Apple uit als Eepel. Ja echt. Dit is echt vét grappig en ze hebben vooral niet door dat het niet klopt. Zelfs de docenten!
O'jamur
ETEN. Ik schreef al eerder over dit vegan restaurant in een van mijn eerste blogs en aangezien dit best dichtbij ons appartement zit, eten we er wel vaker. De kaart is veel te uitgebreid en van 80% weet ik nog steeds niet wat het is. Het is dan ook de uitdaging om elke keer iets onbekends te bestellen en maar gewoon te proeven. Vaak loopt dit uit op een fiasco, omdat het ZO intens pittig is. Deze keer was het weer zo'n feest en denk ik oprecht dat ik nog nooit zo pittig heb gegeten.
Donderdag
Donderdag ochtend versliep ik me en kwam ik door keihard te rennen precies op tijd aan bij mijn college Marketing management. Feest, want SPSS training. Dit is een onderdeel van onze finalterm en moet ik komend jaar ook nog herkansen in Nederland, aangezien ik het tentamen vorig jaar niet haalde. Dit is zó niet mijn ding.
Hacienda
Van mijn klasgenootje kreeg ik een hele lange lijst met leuke restaurantjes doorgestuurd. Toen ik Relinde 's middags vertelde dat we Mexicaans zouden gaan eten 's avonds, heb ik de rest van de dag niks anders gezien dan een stuiterende Relinde.
Met grab reden we binnen 1,5 uur richting Tunjungan Plaza waar in september een nieuwe mall is geopend (Tunjungan Plaza telt nu 6 (!) verschillende malls). Een super LUXE gedeelte, waar we ons even rijke buitenlanders voelde. We dronken wijn. WIJN, wat hier écht een uitzondering is. De goedkoopste flessen kosten in de supermarkt al ca. €20,- en over het algemeen staat er in de horeca in Surabaya ook geen alcohol op de kaart. Een hoogtepuntje dus.
Even later sloten Marcel, Thijs en Thijs ook aan en hadden we een super leuke avond met heerlijk eten. De nachos met guacamole werd live aan onze tafel gemaakt en de burrito VOL met groente was ook een verademing na al dat indo-food. Op de rekening na, was het een super fijne avond!
Vrijdag
Vrijdagochtend zat ik rechtop in m'n bed omdat ik droomde over een intens groot insect dat op me af kwam. Toen ik vervolgens opstond werd ik verwelkomd door Zaza de kakkerlak. Dit meisje-meisje belde de receptie om hem weg te laten halen. Nu maar hopen dat er niet nog veel meer zitten.
Om 13:00 vond er nog een doorloop-repetitie plaats en was ik dus best wel weer een beetje zenuwachtig. Om 15:00 zat de hele zaal vol met alle leerlingen en docenten van IBM en speelde ik 'Wish you were here' van Pink Floyd en wonderbaarlijk kon bijna niemand het nummer. Het publiek kon via een poll-functie JA of NEE stemmen per optreden en ik had 81 keer ja en 3 keer nee. VET LEUK!
Na het event hadden we een evaluatie met de docenten. Wat er toen gebeurde kan ik amper in woorden uitdrukken. Om het kort samen te vatten, IBM is een bizarre opleiding, waar de studenten keihard voor moeten werken. Dit komt deels doordat dit verwacht wordt van de ouders, deels omdat het een privéschool is en het een opleiding is die goed aangeschreven staat, maar ook ZEKER omdat de docenten een extreem hoog verwachtingspatroon hebben van de studenten.
In plaats van WhatsApp, wordt er in Indonesië vooral gebruikt gemaakt van LINE, een soortgelijke chat. Per klas zijn er ook groepchats, waar ook de docenten in zitten. Nu komt het al regelmatig voor dat hier midden in de nacht nog in gepraat wordt, maar ook dat docenten de leerlingen bekritiseren op de dingen die ze doen voor school. Dit druk ik nog zacht uit, want er zijn al opmerkingen voorbij gekomen die in Nederland echt niet door de beugel kunnen.
Regenseizoen
Ohja, nogmaals over dat regenseizoen. De foto hieronder maakte ik toen we al +/- 30 minuten aan het schuilen waren, omdat het zó hard regende. Na die 30 minuten besloten we toch maar gewoon door te lopen, omdat het niet minder werd. Het is echt bizar hoeveel regen er valt in zo'n korte tijd en alle straten staan dan gewoon blank.
Toen ik drijfnat de Square binnen stapte, was al het personeel de lobby aan het leeg dweilen. Moet je nagaan HOEVEEL regen er viel, dat het zelfs de Square kwam binnen stromen. Even later in mijn kamer op de 8e verdieping was ik zelf ook binnengelopen water aan het opdweilen. Welcome to Indonesia.
Zaterdag
HIEPER DE PIEP HOERA! Mijn lieve papa was zaterdag jarig en ik ben de hele week druk geweest met het verzamelen van filmpjes van klasgenoten, internationale studenten en vrienden uit Surabaya om zo een filmpje met heel veel verjaardagswensen in verschillende talen in elkaar te zetten. Gezien het tijdsverschil belde ik papa om 00:00 (18:00 in Nederland), om hem als eerste te kunnen feliciteren.
Caturra Espresso
Om weer een 'Instagramable-restaurantje' (altijd leuk als je niet eens Instagram hebt) van ons lijstje te strepen, lunchte we zaterdag bij Caturra Espresso. Over dat Instagram gesproken, dit zijn dus restaurantjes die foto-waardig genoeg zijn voor op Social Media, en dit is enorm belangrijk voor Indonesiërs. Terwijl we rustig lunchte konden we lachend toekijken naar alle stelletjes die foto's van elkaar en hun eten aan het maken waren. Hilarisch.
Ome Leo in Surabaya
Zaterdagmiddag ging ik samen met Relinde op bezoek bij Ome Leo en Wilfried die momenteel aan het reizen zijn in Indonesië. Dit hadden we al ver van te voren gepland, aangezien Ome Leo altijd een vol programma heeft tijdens zijn reis. Ome Leo is de jongste broer van mijn Oma Verdonschot, en omdat deze kant van de familie heel groot is, hadden we elkaar helaas nog niet veel vaker ontmoet. Dat maakte deze ontmoeting in Surabaya ook zo speciaal.
Een grab bracht ons in 1,5 uur naar de plaats waar Ome Leo en Wilfried verbleven, een soort fraterhuis, waar een gemeenschap samen leeft in het noorden van Surabaya.
Wat is een frater? Dat vond ik ook ingewikkeld. Een frater is een broeder vanuit het katholieke geloof (geen priester), die in het verleden het Katholiek onderwijs mogelijk heeft gemaakt. Daarnaast voeren zij veel belangrijke en goede dingen uit voor het (speciaal) onderwijs en het opzetten van buitenschoolse activiteiten.
In Nederland zijn er momenteel nog maar 24 fraters, maar in Indonesië is dit nog wel in volle gang en daarom bezoeken Ome Leo en Wilfried Indonesië jaarlijks. Zij houden zich hier bezig met vergaderingen en werken mee aan alle ontwikkelingen. Zij begonnen hun reis in Malang, waren afgelopen weekend in Surabaya en zijn momenteel in Yogyakarta.
We kregen een rondleiding van een Indonesische frater op de school die vast zat aan het fraterhuis. Dit is een plek waar kinderen naar school kunnen van de basisschool tot de middelbare school. De school was gesloten omdat het zaterdag was, en daarom waren de meeste gebouwen ook dicht. We kregen wel een kijkje in een soort kantoor waar heel veel prijzen uitgestald stonden.
Hierna liepen we richting het dichtstbijzijnde restaurant, om samen wat te eten en papa's verjaardag te vieren. We wisselde interessante verhalen uit en aten Indonesische Nasi Pecel. Rond 19:00 stapte we weer in de grab richting de Square en kon ik terug kijken op een bijzondere ontmoeting!
Filmavond
Deze twee omatjes waren te moe om 's avonds nog uit te gaan, maar hadden wel zin in een biertje. Die dronken we bij One Eightteenth, waar de wifi goed genoeg is om films te downloaden. We keken vervolgens Paddington op bed, met een shitload aan chips (sorry Relinde, dit komt wel op de blog).
Zondag
Een zondag vol met plannen, want de wekker stond vroeg om aan school te werken. Als voorbeeldige studenten zaten we rond 10:00 al achter onze laptop in Starbucks, zodat we 's middags nog wat leuks konden gaan doen.
Ciputra World
Helaas voelde ik een griepje opkomen en cancelde we het plan om karaoke te gaan doen. Wel gingen we naar Ciputra World, om sushi te eten en naar de bioscoop te gaan. We keken Paddington 2 en zaten in een zaal vol kleine kinderen. Haha. Kan gewoon.
Hierna dwaalden we nog een beetje door Ciputra Mall, waar een soort mini-marktje gaande was. Er stonden allemaal kleine foodstands en het was enorm druk. Alle Indonesische families trekken er in het weekend op uit om GEZELLIG met z'n alle een mall te bezoeken. We kwamen zelfs een stand tegen met Nederlandse snacks zoals frikandel, poffertjes en stroopwafel.
Na een lange terugreis van ongeveer 1 uur (lees: 5 kilometer), dook ik samen met mijn griepje in bed. Mijn immuunsysteem maakte mij even duidelijk dat het in Nederland gewoon koud is, en een griepje rond deze tijd van het jaar er gewoon bij hoort.
Maandag
Voor de maandag heb ik eigenlijk geen goed woord over. Ik voelde me nog zieker dan de dag ervoor, maar aangezien ik het maximum aantal gemiste lessen al heb bereikt, moest ik toch echt naar school. Ik pakte mijzelf in met een dikke trui en een sjaal en drogeerde mezelf met medicijnen.
Human Resource Management
Tijdens de 3-uur durende HRM les ging het voornamelijk over cultuurverschillen binnen internationale bedrijven. Dat is nog wel interessant en tijdens de les konden we veel eigen ervaringen delen. Verder kreeg ik een studenten tien terug voor een toets die ik twee maanden terug al had gemaakt. Dik tevreden.
's Avonds deed ik nog een poging om aan een presentatie te werken bij Starbucks, maar ook dit wilde allemaal niet. Ik gooide mijn cafeïne-vrije-kamille-thee volop over mijn toetsenbord en zag dat deze blog al een paar dagen online stond terwijl die dus nog lang niet af was. Ik dook dan ook rond kinderbedtijd m'n bed in, met de hoop dat ik me dinsdag wat beter zou voelen.
Dinsdag
Niks was minder waar, ik voelde me nog zieker dan maandag en had het gevoel dat ik stenen aan het doorslikken was bij elk slokje gemberthee dat ik nam. HELAAS is ziek zijn hier gewoon echt een probleem, want ik had gewoon een presentatie om 08:00 en mijn teamgenootje Jason verwachtte mij om 07:00 op school om te oefenen. De docent gaf aan dat we de presentatie best volgende week mochten doen, maar helaas wilde Jason dit niet en heb ik met het laatste beetje energie een verhaaltje over een annual report van Telkomsel opgehangen.
Na de presentatie ging ik direct door naar de dokter op de campus, om wat medicijnen te halen. Ms. Renny ging met mij mee om te vertalen. Ik werd weggestuurd met een oor-, keelontsteking, een dozijn aan medicijnen en een gorgel-drankje wat smaakte naar bubblegum en afwasmiddel. Tijd om te slapen dus.
Inmiddels voel ik me IETSJE beter (wat niet gek is na al die medicijnen), werkte ik nog even aan school en maakte ik deze blog af. Morgen ben ik vrij dus laat ik mijzelf verplicht even uitrusten en dan komt het allemaal wel weer goed.
Feitje: nog maar 2 keer een blog over mijn 'Surabaya-leven' en dan zit het er hier gewoon alweer op. Dan ga ik 3 weken reizen met mama, vieren we kerst in Yogyakarta en Oud & Nieuw op Bali. VET LEUK TOCH!
Liefs Masja
Selamat Datang, weer een nieuwe update. Geen tripjes, geen zonnige verhalen of tropische plaatjes, maar een verslag van mijn afgelopen 2 weken in Surabaya. In mijn vorige blog over Lombok schreef ik dat ik even de focus op school moest gaan leggen en dat heb ik dus ook gedaan.
Wonder boven wonder worden deze doodnormale weekverslagjes het beste gelezen (+/- 500 unieke lezers) en dit vind ik vet leuk. Daarom in deze blog wat kleine verhaaltjes over school, zodat jullie ook nog denken dat ik hier wat aan doe (ja, doe ik echt). Bereid je voor op een blog vol eten, want dat vind deze foodblogger in wording meestal het hoogtepunt van de dag om foto's te maken.
Woensdag
Ik weet niet precies waarom ik op woensdag begin en niet op dinsdag, maar ik denk dat ik gewoon heel weinig heb beleefd. Ook woensdag had ik gewoon les van 11:30 tot 17:30 en 's avonds was de wekelijkse sushi-meeting met Kayleigh en Relinde in Galaxy mall.
Alle malls zijn al een aantal weken compleet in de kerststemming. Denk aan de Bijenkorf in december, zoiets. Overal hangen lichtjes, staan kerstbomen of levensgrote opblaasbare kerstmannen. We kochten een kerstmuts en hielden deze op totdat we thuis waren. Het bekijks wat we normaal trekken als blanke mensen werd nu verdubbeld. Vet lachen.
  |
| '3 mutsen' |
 |
| 'Relinde heeft een nieuwe vlam' |
 |
| 'STROOPWAFELS IN DE SUPERMARKT' |
 |
| 'Iemand nog zin in gefrituurde krabbetjes?' |
Donderdag
Ik weet niet of ik al eerder schreef over naar de kapper gaan, maar dat is hier ook een belevenis op zich. Ik stapte donderdagmiddag na mijn college binnen bij de kapper waar ik al eerder was geweest (lees: waar ik 2 uur lang gefilmd werd, omdat ze niet konden geloven dat dit mijn echte haarkleur was). De kapper in Nederland is DUUR, en hier betaal ik ca. € 5,- voor een uitgebreid kappersbezoek. Lekker impulsief, maar ook stiekem iets wat ik ooit nog wilde proberen NAM IK EEN PONY. Sindsdien word ik al de hele week Taylor Swift genoemd.
Op vrijdag heb ik altijd maar les van 08:00 tot 10:00, Asian Studies. Ik was al laat en toen ik aankwam bij school, lieten de bewakers me niet binnen. ''What are you going to do miss?'' Ehm, ik heb gewoon les. Er werd me verteld dat ik maar moest omlopen, want vanwege een ceremonie mocht ik er niet langs. Aan de andere kant van het gebouw werd de toegang me weer geweigerd. Resultaat: ER WAS HELEMAAL GEEN SCHOOL, maar een nationale feestdag: 'Heroes Day'.
Ik werkte nog aan wat huiswerk in Starbucks en nodigde Vendy uit om samen muziek te maken. Dit was vét leuk, want het was al even geleden dat ik samen met iemand muziek maakte. IK MIS JE RHYTHM.
Tunjungan Plaza
's Avonds stapte ik na het sporten in een grab richting Tunjungan Plaza, waar ik met Kayleigh zou gaan eten en opzoek zou gaan naar een nieuwe schooltas. M'n schooltas heeft het na 2,5 intensief gebruik en de vele tripjes helaas begeven. Daarnaast maakte ik foto's met m'n Canon van Tunjungan Plaza, voor een geheim projectje, wordt vervolgd!
 |
| 'Ik had de leukste grabdriver ooit, die met zijn kleine beetje Engels de 1,5 uur durende rit heeft volgepraat' |
 |
| 'Verdwalen in Tunjungan Plaza' |
Rond 23:00 kwamen we aan bij Kayleigh haar appartement waar ik bleef slapen, gezien ik geen zin had om weer 1,5 uur terug in de auto te zitten. Het blijft onvoorstelbaar hoe groot deze stad is, en hoelang ik altijd onderweg ben. Op de kaart wonen we ongeveer maar 15 kilometer van elkaar vandaan, maar door de chaos in het verkeer duurt dit altijd langer dan 1 uur. We keken nog een film en uiteraard viel ik in slaap (herkenbaar hé Bart?).
Zaterdag
Ik werd zaterdagochtend al vroeg wakker, omdat er een zumbasessie bezig was bij het zwembad. MENSEN, EN WAT VOOR ZWEMBAD, Kayleigh woont op de 12e verdieping in een appartementencomplex, en heeft DIT uitzicht!
Healthy Cook
Na het sporten en zwemmen in dit unit-grote zwembad lunchte we bij Healthy Cook, een restaurantje vlak bij Kayleigh. Ze gebruiken hier geen rare toegevoegde e-nummers en hebben dus voornamelijk gezond eten. Helaas geen vega-voedsel op de kaart, maar wel een super goede smoothie bowl met aardbei, banaan, granola, lijnzaad en kokos.
 |
| 'Hipster gedrag 2.0' |
Om nog iets met onze zaterdag te doen namen we een grab richting Galaxy Mall, omdat Kayleigh opzoek was naar een surfoutfit. Helaas niet gevonden, en beide een beetje moe (van het niks doen).
Ik deed er ruim 1,5 uur over om terug te komen bij The Square, maar streek vervolgens neer met een biertje en een goede serie. Verder had ik vét leuke video-gesprekken met Mama, Papa, Mirte en Laurens. IK MIS JULLIE, en kan niet wachten om jullie weer te zien. Mirte is mijn allerleukste klasgenootje en doet haar minor in Ierland en schrijft hierover ook op een blog, ik ben vet trots!
Zondag
Zondagochtend was het mega slecht weer en voelde het even alsof ik weer in Nederland was. Het regenseizoen is momenteel in volle gang en daarom valt er elke dag wel een dikke bui, vaak in combinatie met hevige onweer. Toen ik dit wilde gaan filmen vanaf mijn balkon (om jullie thuis even duidelijk te maken dat het dus niet altijd mooi weer is in Indonesië), presteerde ik het om mijn balkonsleutel af te breken.
Heel even was ik bang dat ik mijn borg a 2 miljoen IDR niet meer terug zou krijgen, maar gelukkig hoefde ik maar 50.000 IDR (ca. € 3,-) te betalen voor een nieuwe sleutel. ZUCHT.
Interview Human Resource Management
Zondagmiddag stond er een interview op de planning, dus ik stapte rond 13:00 weer in de grab richting Ciputra World. Hier sprak ik af met mijn projectgenootjes Gaby en Wilson om vervolgens pas om 15:30 te starten aan het interview. Welcome to Indonesia.
We interviewde de oom van Wilson die HR-Manager is bij Kapal Api, een groot koffiemerk in Indonesië. Het interview was helaas helemaal in het Bahasa en op een paar woordjes na heb ik er niks van verstaan. Dit blijft toch wel lastig, aangezien ik er dan maar een beetje naast zit en mezelf echt heel nutteloos voel. Over 2 weken presenteren we hierover voor het vak Human Resource Management.
's Avonds werd ik (opnieuw) ziek, wat hoogstwaarschijnlijk wel weer een gevolg was van verkeerd eten. Na 3 maanden Indonesië is mijn maag nog steeds niet gewend aan het lokale eten, wat meestal onhygiënisch is, en waardoor ik dus heel veel buikkrampen krijg.
Relinde was er overigens erger aan toe dit weekend, gezien die is gebeten door een insect in de jungle van Kalimantan. Die kwam zondagavond thuis met een intens grote bult op haar hele bovenbeen en moest naar het ziekenhuis voor injecties. Het is nog even spannend of het wel of niet giftig is geweest. (Update: de bult is bijna weg).
Maandag
Ik voelde me maandagochtend nog steeds waardeloos en na een nacht van 12 uur slapen was ik nog steeds niet uitgerust. 's Middags had ik echter gewoon een meeting voor een project voor het vak Export Import, waarover ik al eerder vertelde in deze blog. Ik zat mezelf compleet in de weg, maar mijn projectgenootjes gaven me een Chinees medicijn, wat intens vies was, maar wat mijn buikkrampen wel even liet verdwijnen. Verder werkte ik 's middags nog aan wat huiswerk, zoals een normale student dat hoort te doen.
 |
| 'Soort mini-maltesers' |
Relinde en ik waren maandag weer herenigd en pakte een grab richting Ahimsa Vegan Lounge aan de andere kant van Surabaya. Zoals de naam al zegt, een veganhemel voor ons. Hoe fijn is het als je letterlijk uit ALLES van de kaart kan kiezen. Het was voornamelijk Indonesisch eten, en ik bestelde Bim-Bim Bap (dit was trouwens Koreaans) en springrolls. Vet lekker!
Dinsdag
Dinsdag begint mijn dag altijd vroeg, les om 08:00 voor Business Communication. Tijdens deze les gaf ik samen met mijn klasgenootje Jason een korte update aan de docent over een presentatie die we volgende week geven. Voor deze presentatie analyseren we een annual report (540 pagina's) van Telkomsel, de grootse mobiele provider in Indonesië.
Na deze les gaf ik samen met mijn projectgroep van Export Import een presentatie over de huidige stand van zaken van het exporteren van onze tempeh. Eerlijk is eerlijk, ik snap intens weinig van dit vak. Heel veel regels/documenten die bij dit proces horen zijn in het Bahasa, waardoor er dus vet veel langs me heen gaat.
 |
| 's Middags lunchte ik bij m'n favoriete warung, voor 10.000 IDR (€0,60)' |
IBM's Got Talent
Om 15:30 stond ik weer klaar op school, voor de repetities van IBM Got Talent. Een event wat wordt georganiseerd voor Marketing Management. Dit vind plaats op vrijdag en op dinsdagmiddag hadden we dus repetities.
Rond 17:00 werd deze ongeduldige Nederlander wel heel ongeduldig en vond ik dat ik wel lang genoeg had gewacht (ja, dit is heel normaal, en ik kan er nog steeds niet aan wennen). Toen ik er wat van zei, kon ik gelijk beginnen, en speelde ik toch wel semi-zenuwachtig mijn liedje voor al mijn studiegenoten van IBM. Ik speelde op een vreemde gitaar, op een versterker die niet bedoeld was voor een akoestische gitaar, maar vond het VET leuk. Wordt vervolgd!
 |
| 'Lekker wachten wachten wachten' |
's Avonds skypte ik nog even vanuit Starbucks met mijn klasgenootje Sophia, die momenteel een minor in Nederland volgt, maar die heel waarschijnlijk vanaf februari een stage gaat lopen in Aruba!
Woensdag
Naast het volgen van colleges op woensdag, interviewde ik Ayaka, een Japanse exchange studente, waarmee ik al eerder mijn tripje naar de Bromo vulkaan maakte. Dit interview is voor Intercultural Communication en gaat over de cultuur, gebruiken en gewoontes van iemand uit een Aziatische cultuur. Over dit interview geef ik volgende week een presentatie en schrijf ik uiteindelijk een paper voor de finalterms. Dit vind ik echt een van de leukste vakken, omdat ik het ontdekken en leren over nieuwe culturen echt vét interessant vind!
Basic Paradigm of Cultural Sciences.
Tijdens mijn college Basic Paradigm of Cultural Sciences leerde ik wat vage lessen over racisme tussen verschillende culturen. Zo kregen we een filmpje van Aladin te zien waaruit bleek dat Aladin in het begin van de film nog donker en arm was en aan het eind van de film blank en rijk.
Soms worden er bij dit vak voorbeelden gegeven waarvan ik denk, dit had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Maar de achterliggende boodschap van dit vak is veel ingewikkelder dan ik zelf denk. Zo heb ik voor mijn midterm gewoon een onvoldoende terug gekregen en heb ik geen idee wat ik er meer aan zou kunnen doen om het wél te kunnen halen.
Gratis citaat voor jullie uit deze enerverende les:
''Andy Warhol sees commercial art as real art and real art as commercial art. ‘Real’ art is defined simply by the taste (and wealth) of the ruling class of the period. This implies not only that commercial art is just as good as ‘real’ art – it’s value simply being defined by other social groups''.
PS: nog een gratis feitje erbij, nu ik toch bezig ben. ELKE Indonesiër spreekt Apple uit als Eepel. Ja echt. Dit is echt vét grappig en ze hebben vooral niet door dat het niet klopt. Zelfs de docenten!
O'jamur
ETEN. Ik schreef al eerder over dit vegan restaurant in een van mijn eerste blogs en aangezien dit best dichtbij ons appartement zit, eten we er wel vaker. De kaart is veel te uitgebreid en van 80% weet ik nog steeds niet wat het is. Het is dan ook de uitdaging om elke keer iets onbekends te bestellen en maar gewoon te proeven. Vaak loopt dit uit op een fiasco, omdat het ZO intens pittig is. Deze keer was het weer zo'n feest en denk ik oprecht dat ik nog nooit zo pittig heb gegeten.
Donderdag
Donderdag ochtend versliep ik me en kwam ik door keihard te rennen precies op tijd aan bij mijn college Marketing management. Feest, want SPSS training. Dit is een onderdeel van onze finalterm en moet ik komend jaar ook nog herkansen in Nederland, aangezien ik het tentamen vorig jaar niet haalde. Dit is zó niet mijn ding.
 |
| 'Dit is onze campus-huiskat EN HIJ IS ZO LIEF' |
Hacienda
Van mijn klasgenootje kreeg ik een hele lange lijst met leuke restaurantjes doorgestuurd. Toen ik Relinde 's middags vertelde dat we Mexicaans zouden gaan eten 's avonds, heb ik de rest van de dag niks anders gezien dan een stuiterende Relinde.
Met grab reden we binnen 1,5 uur richting Tunjungan Plaza waar in september een nieuwe mall is geopend (Tunjungan Plaza telt nu 6 (!) verschillende malls). Een super LUXE gedeelte, waar we ons even rijke buitenlanders voelde. We dronken wijn. WIJN, wat hier écht een uitzondering is. De goedkoopste flessen kosten in de supermarkt al ca. €20,- en over het algemeen staat er in de horeca in Surabaya ook geen alcohol op de kaart. Een hoogtepuntje dus.
Even later sloten Marcel, Thijs en Thijs ook aan en hadden we een super leuke avond met heerlijk eten. De nachos met guacamole werd live aan onze tafel gemaakt en de burrito VOL met groente was ook een verademing na al dat indo-food. Op de rekening na, was het een super fijne avond!
 |
| 'FIJNE MENSEN' |
Vrijdagochtend zat ik rechtop in m'n bed omdat ik droomde over een intens groot insect dat op me af kwam. Toen ik vervolgens opstond werd ik verwelkomd door Zaza de kakkerlak. Dit meisje-meisje belde de receptie om hem weg te laten halen. Nu maar hopen dat er niet nog veel meer zitten.
 |
| 'Kan iemand deze grote vriend weghalen?' |
IBM's Got Talent
JA JE LEEST HET GOED. Vrijdagmiddag vond dit event voor Marketing Management plaats met de eerste- en tweedejaars klassen van IBM. Dit zijn in totaal zo'n 60 mensen en vorige week werden de taken hiervoor verdeeld. Het kon natuurlijk niet anders dat ik zelf ging zingen, dus zo gezegd zo gedaan.Om 13:00 vond er nog een doorloop-repetitie plaats en was ik dus best wel weer een beetje zenuwachtig. Om 15:00 zat de hele zaal vol met alle leerlingen en docenten van IBM en speelde ik 'Wish you were here' van Pink Floyd en wonderbaarlijk kon bijna niemand het nummer. Het publiek kon via een poll-functie JA of NEE stemmen per optreden en ik had 81 keer ja en 3 keer nee. VET LEUK!
 |
| 'De MC's tijdens de repetities' |
 |
| 'Sfeertje wel hé, met die TL-lampen' |
 |
| '+/- 85 mensen in deze zaal' |
Na het event hadden we een evaluatie met de docenten. Wat er toen gebeurde kan ik amper in woorden uitdrukken. Om het kort samen te vatten, IBM is een bizarre opleiding, waar de studenten keihard voor moeten werken. Dit komt deels doordat dit verwacht wordt van de ouders, deels omdat het een privéschool is en het een opleiding is die goed aangeschreven staat, maar ook ZEKER omdat de docenten een extreem hoog verwachtingspatroon hebben van de studenten.
In plaats van WhatsApp, wordt er in Indonesië vooral gebruikt gemaakt van LINE, een soortgelijke chat. Per klas zijn er ook groepchats, waar ook de docenten in zitten. Nu komt het al regelmatig voor dat hier midden in de nacht nog in gepraat wordt, maar ook dat docenten de leerlingen bekritiseren op de dingen die ze doen voor school. Dit druk ik nog zacht uit, want er zijn al opmerkingen voorbij gekomen die in Nederland echt niet door de beugel kunnen.
Al met al, IBM's Got Talent was een event wat last-minute nog georganiseerd moest worden. Ik kan alleen maar positief spreken over alles wat mijn klas heeft neergezet in zo'n korte tijd. MAAR tijdens de evaluatie van het event kregen we een volle bak negativiteit over ons heen. De 'performances' waren niet goed genoeg, de techniek was slecht en de doorloop te rommelig. Relinde, Dennis en ik waren stomverbaasd en konden het niet meer laten om er niks van te zeggen.
Toen we aangaven dat we het bizar vonden dat ALLES negatief werd bekeken en de feedback totaal niet opbouwend was kregen we alleen maar lof van onze klasgenoten. Zelf durven ze er niks over te zeggen en vervolgens heeft iedereen ons persoonlijk bedankt en werden we officieel uitgeroepen tot helden. Ik kan er nog wel veel meer over schrijven, maar het was vooral heel bizar om te zien hoe het hier allemaal in elkaar steekt. Op 8 december vind het volgende event plaats, dus ik ben heel benieuwd. Wordt vervolgd.
 |
| 'Team NL met Dennis en Relinde' |
Ohja, nogmaals over dat regenseizoen. De foto hieronder maakte ik toen we al +/- 30 minuten aan het schuilen waren, omdat het zó hard regende. Na die 30 minuten besloten we toch maar gewoon door te lopen, omdat het niet minder werd. Het is echt bizar hoeveel regen er valt in zo'n korte tijd en alle straten staan dan gewoon blank.
Toen ik drijfnat de Square binnen stapte, was al het personeel de lobby aan het leeg dweilen. Moet je nagaan HOEVEEL regen er viel, dat het zelfs de Square kwam binnen stromen. Even later in mijn kamer op de 8e verdieping was ik zelf ook binnengelopen water aan het opdweilen. Welcome to Indonesia.
's Avonds werkte ik nog aan wat schoolopdrachten tot 23:00 bij One Eightteenth, maar was ik verder vooral aan het bloggen en studie ontwijkend gedrag aan het vertonen. Ze hebben hier precies 1 vegetarisch gerecht op de kaart staan voor omgerekend zo'n €2,-, LEKKER!
Zaterdag
HIEPER DE PIEP HOERA! Mijn lieve papa was zaterdag jarig en ik ben de hele week druk geweest met het verzamelen van filmpjes van klasgenoten, internationale studenten en vrienden uit Surabaya om zo een filmpje met heel veel verjaardagswensen in verschillende talen in elkaar te zetten. Gezien het tijdsverschil belde ik papa om 00:00 (18:00 in Nederland), om hem als eerste te kunnen feliciteren.
 |
| 'Video-editter in spe' |
Caturra Espresso
Om weer een 'Instagramable-restaurantje' (altijd leuk als je niet eens Instagram hebt) van ons lijstje te strepen, lunchte we zaterdag bij Caturra Espresso. Over dat Instagram gesproken, dit zijn dus restaurantjes die foto-waardig genoeg zijn voor op Social Media, en dit is enorm belangrijk voor Indonesiërs. Terwijl we rustig lunchte konden we lachend toekijken naar alle stelletjes die foto's van elkaar en hun eten aan het maken waren. Hilarisch.
Ome Leo in Surabaya
Zaterdagmiddag ging ik samen met Relinde op bezoek bij Ome Leo en Wilfried die momenteel aan het reizen zijn in Indonesië. Dit hadden we al ver van te voren gepland, aangezien Ome Leo altijd een vol programma heeft tijdens zijn reis. Ome Leo is de jongste broer van mijn Oma Verdonschot, en omdat deze kant van de familie heel groot is, hadden we elkaar helaas nog niet veel vaker ontmoet. Dat maakte deze ontmoeting in Surabaya ook zo speciaal.
Een grab bracht ons in 1,5 uur naar de plaats waar Ome Leo en Wilfried verbleven, een soort fraterhuis, waar een gemeenschap samen leeft in het noorden van Surabaya.
Wat is een frater? Dat vond ik ook ingewikkeld. Een frater is een broeder vanuit het katholieke geloof (geen priester), die in het verleden het Katholiek onderwijs mogelijk heeft gemaakt. Daarnaast voeren zij veel belangrijke en goede dingen uit voor het (speciaal) onderwijs en het opzetten van buitenschoolse activiteiten.
In Nederland zijn er momenteel nog maar 24 fraters, maar in Indonesië is dit nog wel in volle gang en daarom bezoeken Ome Leo en Wilfried Indonesië jaarlijks. Zij houden zich hier bezig met vergaderingen en werken mee aan alle ontwikkelingen. Zij begonnen hun reis in Malang, waren afgelopen weekend in Surabaya en zijn momenteel in Yogyakarta.
We kregen een rondleiding van een Indonesische frater op de school die vast zat aan het fraterhuis. Dit is een plek waar kinderen naar school kunnen van de basisschool tot de middelbare school. De school was gesloten omdat het zaterdag was, en daarom waren de meeste gebouwen ook dicht. We kregen wel een kijkje in een soort kantoor waar heel veel prijzen uitgestald stonden.
Hierna liepen we richting het dichtstbijzijnde restaurant, om samen wat te eten en papa's verjaardag te vieren. We wisselde interessante verhalen uit en aten Indonesische Nasi Pecel. Rond 19:00 stapte we weer in de grab richting de Square en kon ik terug kijken op een bijzondere ontmoeting!
 |
| 'Wilfried en Ome Leo namen gevulde speculaas mee uit Nederland, iets waar Relinde en ik al oneindig over hadden gefantaseerd. VET LEKKER' |
Filmavond
Deze twee omatjes waren te moe om 's avonds nog uit te gaan, maar hadden wel zin in een biertje. Die dronken we bij One Eightteenth, waar de wifi goed genoeg is om films te downloaden. We keken vervolgens Paddington op bed, met een shitload aan chips (sorry Relinde, dit komt wel op de blog).
Zondag
Een zondag vol met plannen, want de wekker stond vroeg om aan school te werken. Als voorbeeldige studenten zaten we rond 10:00 al achter onze laptop in Starbucks, zodat we 's middags nog wat leuks konden gaan doen.
Ciputra World
Helaas voelde ik een griepje opkomen en cancelde we het plan om karaoke te gaan doen. Wel gingen we naar Ciputra World, om sushi te eten en naar de bioscoop te gaan. We keken Paddington 2 en zaten in een zaal vol kleine kinderen. Haha. Kan gewoon.
Hierna dwaalden we nog een beetje door Ciputra Mall, waar een soort mini-marktje gaande was. Er stonden allemaal kleine foodstands en het was enorm druk. Alle Indonesische families trekken er in het weekend op uit om GEZELLIG met z'n alle een mall te bezoeken. We kwamen zelfs een stand tegen met Nederlandse snacks zoals frikandel, poffertjes en stroopwafel.
Na een lange terugreis van ongeveer 1 uur (lees: 5 kilometer), dook ik samen met mijn griepje in bed. Mijn immuunsysteem maakte mij even duidelijk dat het in Nederland gewoon koud is, en een griepje rond deze tijd van het jaar er gewoon bij hoort.
 |
| 'Iemand nog zin in Fanta/Cola met slagroom?' |
Maandag
Voor de maandag heb ik eigenlijk geen goed woord over. Ik voelde me nog zieker dan de dag ervoor, maar aangezien ik het maximum aantal gemiste lessen al heb bereikt, moest ik toch echt naar school. Ik pakte mijzelf in met een dikke trui en een sjaal en drogeerde mezelf met medicijnen.
Human Resource Management
Tijdens de 3-uur durende HRM les ging het voornamelijk over cultuurverschillen binnen internationale bedrijven. Dat is nog wel interessant en tijdens de les konden we veel eigen ervaringen delen. Verder kreeg ik een studenten tien terug voor een toets die ik twee maanden terug al had gemaakt. Dik tevreden.
's Avonds deed ik nog een poging om aan een presentatie te werken bij Starbucks, maar ook dit wilde allemaal niet. Ik gooide mijn cafeïne-vrije-kamille-thee volop over mijn toetsenbord en zag dat deze blog al een paar dagen online stond terwijl die dus nog lang niet af was. Ik dook dan ook rond kinderbedtijd m'n bed in, met de hoop dat ik me dinsdag wat beter zou voelen.
 |
| 'Thee en vitamines knallen bij Starbucks' |
Dinsdag
Niks was minder waar, ik voelde me nog zieker dan maandag en had het gevoel dat ik stenen aan het doorslikken was bij elk slokje gemberthee dat ik nam. HELAAS is ziek zijn hier gewoon echt een probleem, want ik had gewoon een presentatie om 08:00 en mijn teamgenootje Jason verwachtte mij om 07:00 op school om te oefenen. De docent gaf aan dat we de presentatie best volgende week mochten doen, maar helaas wilde Jason dit niet en heb ik met het laatste beetje energie een verhaaltje over een annual report van Telkomsel opgehangen.
Na de presentatie ging ik direct door naar de dokter op de campus, om wat medicijnen te halen. Ms. Renny ging met mij mee om te vertalen. Ik werd weggestuurd met een oor-, keelontsteking, een dozijn aan medicijnen en een gorgel-drankje wat smaakte naar bubblegum en afwasmiddel. Tijd om te slapen dus.
 |
| 'De straat naast mijn appartement' |
Inmiddels voel ik me IETSJE beter (wat niet gek is na al die medicijnen), werkte ik nog even aan school en maakte ik deze blog af. Morgen ben ik vrij dus laat ik mijzelf verplicht even uitrusten en dan komt het allemaal wel weer goed.
Feitje: nog maar 2 keer een blog over mijn 'Surabaya-leven' en dan zit het er hier gewoon alweer op. Dan ga ik 3 weken reizen met mama, vieren we kerst in Yogyakarta en Oud & Nieuw op Bali. VET LEUK TOCH!
Liefs Masja
Reacties
Een reactie posten