#24 OP REIS - NUSA LEMBONGAN

6 t/m 9 januari

Op reis? Je bent toch allang weer terug op Nederlandse bodem? Ja zeker, maar liefst 3 maanden alweer. En wat gaat de tijd snel, het lijkt soms net alsof ik niet ben weggeweest. Maar goed, nog steeds is mijn reisdagboekje niet dichtgeslagen, want ik wil het graag allemaal op papier hebben zodat al deze mooie herinneringen nog lang in mijn hoofd blijven.

Mijn vorige blog sloot ik af met het feit dat we 1 dag later dan gepland Nusa Penida verlieten. Ik had een hardnekkige blaasontsteking opgelopen en was daardoor totaal niet in staat om door te reizen. Toen ik mij zaterdag 6 januari weer iets beter voelde, vertrokken we naar buureiland Nusa Lembongan. Een driver zette ons af bij een klein, lokaal haventje waar we voor een prikkie naar de overkant konden worden gevaren.

Ook dit haventje was weer sprookjesachtig met hagelwit zand en doorzichtig water. Vele verschillende bootjes vertrokken af en aan en wij zaten te wachten op een boomstam in de brandende zon. Helaas wilde onze schipper pas gaan varen wanneer er genoeg mensen waren, en Indonesië kennende kon dit nog wel even gaan duren. Deze gestresste Nederlander was het na een half uur wachten uiteraard alweer zat en keek of er ook andere boten die kant op gingen. Toen kreeg ik een boze schipper achter mij aan, want blijkbaar was dit totaal niet de bedoeling. Vreemd, want we hadden nog niks betaald. De schipper legde uit dat het een concurrentiestrijd was, en iedereen met andere accommodatieverschaffers samen werkt. Hij stelde voor om ons het dubbele te laten betalen zodat we eerder weg konden, maar wachten in het zonnetje leek ons toch een beter idee.

Nusa Lembongan

Tegen de middag kwamen we aan op Nusa Lembongan, het eiland wat maar op een half uurtje varen van Bali ligt en vanaf Nusa Penida maar 15 minuten was. Het eiland heeft een oppervlakte van 8 vierkante kilometer en heeft zo'n 5000 bewoners. Het eiland Nusa Ceningan is met het eiland verbonden door middel van een een brug, maar daar zijn we niet naar toe geweest wegens tijdgebrek.

We verbleven dichtbij Mushroom Bay, en vanaf de haven was dit ongeveer 10 minutjes rijden. De eigenaar van de accommodatie die we hadden geboekt haalde ons samen met zin dochter op met zijn 'pick-up truck'. Dit waren overigens de enige auto's die op het eiland reden en elke accommodatieverschaffer had er wel eentje om zijn gasten mee op te halen van de haven.

Dinatah Lembongan Villas

Verblijven deden we in Dinatah Lembongan Villas, wat een absoluut hoogtepuntje was van onze reis. We boekte hier oorspronkelijk 3 nachten, maar verbleven hier uiteindelijk maar 2 nachten. Bij het inchecken bleek dat we zelfs niks voor die verloren nacht hoefden te betalen. Service ten top! Dit mini-resortje had ongeveer 12 bungalows en twee mooie zwembaden met ligbedjes. De inrichting van de bugalow was eigenlijk vét romantisch, met een hemelbed, en buitendouche en handdoeken in de vorm van verliefde zwaantjes. We pakte onze backpack voor de laatste keer uit en doken in het zwembad. Helaas was de buitendouche IJSKOUD, maar ach, niets te zeuren net 30 graden toch?

Zaterdag

Vanaf de accommodatie liepen we binnen 5 minuten richting het strand, via een heel gezellig maar ook toeristisch straatje. Al snel werd duidelijk dat Nusa Lembongan zichtbaar meer ontwikkeld en daardoor ook toeristischer was dan Nusa Penida. Zover ik me kan herinneren was het niet volop zonnig, en liepen we via het strand richting een groot restaurant met prachtig uitzicht over de blauwe zee.

Warung Soka

Eten deden we 's avonds nog even bij een warung vlak bij de accommodatie. Hier aten we een bizarre hoeveelheid mie goreng voor 20.000 IDR wat ongeveer €1,10 is (ik mis deze prijzen echt intens). En lekker dat het eten was!

We liepen nog even op de muziek af die wat verderop in het straatje te horen was. Live muziek! We plofte nog even neer in een lounge stoel en keken naar een akoestisch duo waarvan één man totaal niet kon zingen. Helaas voelde ik me totaal niet beter en kwam er naast mijn blaasontsteking nog een griepje opzetten. Ik verruilde de biertjes voor gemberthee en dook vroeg m'n bed in.

Zondag

Zondagochtend stond de wekker vroeg, want: SNORKELEN MET MANTA'S. De meeste die deze blog lezen zullen ongetwijfeld mijn filmpje en enthousiasme hierover al hebben gezien, want dit was méga vet. Maar eerst ontbijten. Dat deed ik eigenlijk alleen maar met wat fruit, want echt fitter was ik niet geworden van een nachtje slapen.

Snorkeltour

Via de accommodatie boekte we een snorkeltour die alleen bestemd was voor mensen die bij dezelfde accommodatie geboekt hadden. In Lembongan stikte het overigens van de boekingsbedrijfjes die soortgelijke tours aanboden. Voor omgerekend €12,-, incl. uitrusting, vervoer en 3 snorkelspots stapte we de pick-up truck weer in. Samen met een Duits stel.

Via een soort mosachtige stenen liepen we richting het bootje en de schipper die ons zou begeleiden. Het was super mooi weer en ik was bést wel een beetje zenuwachtig om dit te gaan doen. Na ongeveer 30 minuten varen kwamen we aan bij Manta Bay, wat eigenlijk grenst aan Nusa Penida. Hier was het tijd om het water in te springen en manta's te gaan spotten.

'Model life'

GO GO GO, riep de schipper toen hij een groep manta's zag zwemmen, en uit een reflex zonder al te veel adem te halen, sprong ik het diepe koude water in. Mijn god, dit ging niet goed. De schipper voer snel weg, omdat hij de manta's niet wilde afschrikken, dus daar zwom ik dan. Of nouja, spartelde ik dan. Mama bleef op de boot en gelukkig hield ze me van een grote afstand in de gaten en kwam de boot terug mijn kant op. 

Ik had dit nog al onderschat. De vorige keren dat ik ging snorkelen was het water aanzienlijk warmer, minder diep en was ik veel relaxter gaan snorkelen. Nu ging het door mijn zenuwen, ademgebrek en het koude water minder goed. Ik haakte even terug aan de boot om op adem te komen, en toen was ik er klaar voor.

Het duurde weer even voordat ik de manta's weer had gevonden, maar toen ik ze zag had ik kippenvel onder water. Wat een intens bijzondere belevenis was dit. Ik zwom boven een manta van 2 bij 2 meter en kon mijn ogen niet geloven. Ik kan hier nog veel meer enthousiaste woorden over kwijt, maar het komt er op neer dat dit echt een van de meest bijzondere momenten was tijdens onze reis. Wat een geluk. (En de manta's hadden een lief gezichtje).

Crystal Bay

De volgende snorkelstop was bij Crystal Bay, een andere baai bij Nusa Penida. Hier snorkelde ik weer in de onderwaterwereld van Nemo. Het water was hier weer warmer en ondieper en het strand in de verte leek wel roze. Hier kreeg ik echter wel weer even een waarschuwing van m'n eigen lichaam dat ik toch écht wel ziek was en gewoon naar bed moest gaan. Mama gooide hier veel broodkruimels in het water en daardoor kwamen er heel veel visjes naar mij toe. Best wel heel veel visjes.

De laatste snorkelstop was bij de onderwater Buddah's. Ontzettend grote beelden en stoepa's, die er voor het toerisme zijn neergezet. De plek was voor duikers wel wat makkelijker te bereiken, omdat het nogal diep was. Je kon bijvoorbeeld voor de grootste Buddah op een bankje zitten om een foto te maken. Helaas heb ik van dit alles geen foto's, omdat ik geen onderwatercamera heb. De herinneringen zitten daarentegen nog steeds als een prachtige film in mijn hoofd. Wat een unieke ervaring op een unieke locatie.

Jungjutbatu

Rond de middag huurde mama en ik een scooter via de accommodatie waar we voor 24 uur maar weer iets van €5,- voor betaalden. We reden binnen ongeveer 30 minuten naar compleet de andere kant van het eiland, waar we afgesproken hadden met Marianne Aalders, die de boottickets voor ons had geregeld. De weg daarnaartoe was 1 recht stuk en de wegen waren best prima. We reden op een donkerblauwe lucht af en die alleen maar donkerder werd.

Na wat Facebook chatten kwamen we aan bij het adres waar Marianne woonde. Marianne leerde ik kennen via de Azië Backpackers Facebookgroep en zij raadde mij accommodaties en tips op Nusa Lembongan aan. Na wat chatten bleek dat ze ons goed kon helpen met het regelen van de boottickets, en zo is het eigenlijk zo gelopen. Marianne is samen met haar partner freelance duikinstucteur voor het bedrijfje Dive in Culture op Nusa Lembongan. Ze is Nederlandse maar woont allang niet meer in Nederland. Op Nusa Lembongan woont ze nu ongeveer 4 jaar. Naast duikinstructies geven probeert ze ook een online agency op te bouwen voor tickets, accommodaties en activiteiten. Super leuk en allemaal zonder commissie. We zijn heel goed door Marianne geholpen en hebben gezellig met haar gepraat over het toerisme op Bali en haar leven op Nusa Lembongan. Mocht je dus opzoek zijn naar unieke tips of een duikervaring op de mooiste plekjes van het eiland: stuur haar een berichtje!

Green garden warung

Marianne raadde ons nog een lunchtentje aan, waar we vervolgens met de scooter naar toe reden. Het was nogal een verstopt plekje en het begon ook nog eens keihard te regenen. We scholen onder een afdakje van een huis maar werden ondertussen heel erg koud in onze dunne jurkjes. Toen we de warung eindelijk gevonden hadden lunchte we met een heerlijke smoothiebowl.

Het ging alleen maar harder regenen en hoe lang we ook wachtten, het werd niet minder. Onze middagplanning viel letterlijk in het water, waardoor we onze roadtrip langs de kustlijn van Lembongan niet meer konden maken. Met een sarong om ons heen gewikkeld reden we door de stromende regen dus maar terug naar onze accommodatie.

De rest van de middag lag ik als een ziek vogeltje in bed. In dikke kleding gewikkeld onder de dekens. De rest van de dag ben ik er geloof ik ook niet meer uit gegaan. 's Avonds sloot mama aan en keken we de All You Need Is Love kerstspecial terug.

'All you need is love kerstspecial in 30 graden'

Maandag

Maandagochtend pakten we met een noodgang onze backpack weer in om uit te checken bij de accommodatie en het eiland te verlaten. De eerdergenoemde Marianne die onze boottickets regelde, zorgde ook dat er een pick-up voor ons klaar stond zodat we weer richtig de haven konden gaan.

'Geef mij weer zo'n bruin lichaam'

De boot bracht ons binnen enkele minuten terug naar Sanur, waar we heel ver vanaf de parkeerplaats werden afgezet. We liepen via een marktje met voornamelijk dezelfde souvenirs zo ver mogelijk terug. Met onze driver Nyoman hadden we afgesproken dat hij ons hier weer zou ophalen om ons vervolgens naar ons airport hotel te brengen. Na even zoeken vonden we Nyoman en zo konden we weer heerlijk in de airco afkoelen.

Novotel Bali Ngurah Rai Airport

Het laatste nachtje brachten we door in het Novotel aangrenzend van de luchthaven. Een mega luxe hotel met alle luxe voorzieningen die je je maar kunt bedenken. En wat ik deed? M'n bed in. Ik voelde me nog steeds super ziek, en kroop met een koortsig gevoel onder de dikke dekens. Wel een héél goed bed, misschien wel de beste tijdens onze reis.

Dinsdag

Dinsdagochtend werden we beide met een dubbel gevoel wakker. De reis zat er op. Zó onwerkelijk dat de tijd zó snel was gegaan. En dat je zoveel kunt zien en meemaken in 3 weken. Voordat we uitcheckten ontbeten we in de mega ontbijtzaal. Ik heb nog nooit zoveel eten bij elkaar gezien. Wat een aanbod aan taartjes, rijstgerechten, zoete broodjes en drankjes. Ik at mijzelf helemaal vol en mama stopte volgens mij nog broodjes mee haar tas in.

'Lokale snacks' 

Na het uitchecken was het tijd om de backpacks van de kamer te halen en richting de luchthaven te gaan. Mama kon via een doorgang van het hotel direct naar de gate. Wat een raar gevoel dat de reis écht af was. Mama nam mijn backpack mee, zodat ik geen extra koffer hoefde bij te boeken voor de terugweg en daar ging ze. Een vlucht vanaf Denpasar via Dubai weer naar Nederland. En ik bleef achter. Best wel gek!

Ik stapte vervolgens op een binnenlandse vlucht van Denpasar naar Surabaya, waar ik ongeveer rond 19:00 aankwam en nog 2 nachtjes zou blijven voordat ik terug naar huis zou vliegen. Deze vlucht was overigens echt een hel. Ik maakte voor het eerst in mijn leven een luchtzak mee, waardoor 80% van het vliegtuig schietgebedjes begon te doen. Ik schrok me rot. Hoe je binnen 5 seconden gewoon kan denken dat je neerstort.

Vanaf de luchthaven pakte ik een taxi richting Galaxy Mall, waar ik af had gesproken met Kayleigh en Eva. Hierover nog een klein apart blogje, om het overzichtelijk te houden.

Liefs, Masja