#25 DE LAATSTE DAGEN IN SURABAYA EN TERUG IN NL
9 t/m 12 januari
Dinsdag
In mijn laatste blog schreef ik dat de reis met mama er op zat, dat mama op het vliegtuig naar huis stapte en dat ik nog terug vloog naar mijn hometown Surabaya. De plek waar ik immers 4 maanden volop had geleefd. Waarom ik terug ging? Een koffer ophalen en misschien ook wel een beetje om deze periode goed af te kunnen sluiten.
Eenmaal aangekomen in Surabaya, rond 19:00, stapte ik in een veel te dure taxi richting de Galaxy Mall. Onderweg natuurlijk nog eens goed genieten van het verkeer en de oneindige file's. Ik sprak met Kayleigh en Eva af om nog een laatste keer samen sushi te eten. Ik sliep 's avonds ook in het appartement van Kayleigh en eigenlijk eindigde deze laatste avond samen in film kijken en vielen we al vroeg in slaap.
Woensdag
Woensdagochtend nam ik afscheid van Kayleigh die diezelfde dag al terug vloog naar Nederland. Voor mij dus één extra nacht om te overbruggen. Daarvoor boekte ik een hostel middenin het centrum, maar voordat ik daar kon inchecken reed ik nog even met een grab langs Tunjungan Plaza.
Tunjungan Plaza
De allerlaatste keer naar een Mall. En de allergrootste! Ik kocht hier nog een mega comfortabele trui om aan te trekken in het vliegtuig en ik ging nog even naar de kapper. De kapper was hier namelijk heel goedkoop in verhouding tot de kapper in Nederland. Nog even profiteren dus. Oh en wat misschien nog wel erger was dan nog meer bagage kopen, was dat ik nóg een keer sushi ging eten. Deze nieuwe verslaving heb ik absoluut aan Relinde te danken en vorig jaar had ik je keihard uitgelachen als je zou zeggen dat dit mijn favoriete eten zou worden. En dat zelfs als vegetariër.
My studio hostel
Daarna verhuisde ik naar mijn hostel, aangezien ik mijn appartement in de Square al uit was. Ik betaalde volgens mij omgerekend €6,- om hier te overnachten dus ik verwachtte niet al te veel. Maar toen ik de slaapzaal in liep dacht ik heel even dat ik over de Dorpsstraat liep na 4 dagen kermis Wervershoof. Niet te doen, wat een lucht.
Wat ik ook dacht, was dat ik op een slaapzaal voor de locals was gegooid. Niemand zocht interactie en m'n goedbedoelde praatjes werden zo goed als genegeerd. Oké, verder had ik niet heel veel te klagen hoor. Ik had m'n privacy en de douche was warm. Ik ben een filmpje gaan kijken in m'n slaapruimte en besloot 's avonds toch nog maar even wat te gaan eten.
Domicile Kitchen
Dat deed ik bij Domicile Kitchen, mijn favo-restaurant in Surabaya waar ik wel héél gek werd aangekeken omdat ik alleen een biertje dronk en een pizza at. Daarna ging ik vroeg m'n bed ik om m'n griepje toch nog maar wat uit te zieken.
Donderdag
Mijn allerlaatste dag in Indonesië. Super raar en onwerkelijk. Maar ook ontzettend blij omdat ik iedereen bijna weer zou gaan zien. Doordat ik vroeg was gaan slapen en wonderbaarlijk best goed had geslapen was ik alweer vroeg wakker. Ik douchte nog even uitgebreid voordat mijn lange reis begon en ging naar de ontbijtruimte.
Daar sprak ik af met Davey en zo werd het onverwacht eigenlijk een vét leuke dag. Mijn oud buurjongen uit Wervershoof was de afgelopen nacht ook aangekomen in Surabaya op doorreis vanuit Yogyakarta. We hadden al eerder contact gehad via Facebook en planden zo om elkaar te zien in Surabaya.
Ik nam Davey mee on tour door Surabaya en zo liet ik hem mijn universiteit zien en gingen we naar het House of Sampoerna (waar ik al eerder was geweest, maar wat nummer 1 op Tripadviser is). Hierna namen we nog een kijkje bij het Submarine Monument, waar ik al tig keer met de taxi was langs gereden maar nooit eerder was gaan kijken. Niet persé heel spannend, maar wel prima dagbesteding. De middag sloten we af bij Domicile en hier at ik de aller-aller-laatste keer een pasta in mijn lievelingsrestaurant.
Eind van de middag bracht Vendy m'n koffer nog naar het hostel, die ik tijdens het reizen bewust in Surabaya had uitgestald. Leuk feitje: Vendy komt in september in Leeuwarden studeren dus dan zien we elkaar alweer!
De terugvlucht
En toen was het ZOVER! Ik stapte rond 15:30 in mijn allerlaatste grab richting de luchthaven om mijn ellenlange reis naar Amsterdam te starten. Eenmaal aangekomen op de luchthaven ging het met mijn eerste vlucht richting Jakarta gelijk al mis. Net zoals op de heenreis stond mijn ticket niet in het systeem van Garuda Indonesia die mijn eerste vlucht zou uitvoeren. Wat er nou precies mis was weet ik niet helemaal maar dit leverde wel weer een hoop stress op. Ik had geluk dat ik op tijd was vertrokken, en zo kon ik na 60 minuten aan de helpdesk toch doorlopen.
Surabaya - Jakarta
En toen was mijn eerste vlucht naar Jakarta uiteraard vertraagd. Tijd om nog wat toeristische winkeltjes te bezoeken en zo kwam ik in een heuse kroepoek-winkel terecht wat echt intens stonk naar dode vissen.
Na een korte vlucht van één uurtje maar met dikke vertraging kwam ik aan op Jakarta. Hier stapte ik uit op een andere terminal als waar ik moest zijn voor mijn overstap. Eerst ook nog mijn koffer ophalen en toen door naar de volgende terminal. Geloof me, op deze luchthaven moet je niet kiezen voor een korte overstap. Een bus bracht me naar een compleet ander gedeelte en deed hier nog zeker 40 minuten over. Toen nog een koffer inchecken, opnieuw door de douane en naar de gate. Wonderbaarlijk kwam ik 10 minuten voordat de gate sloot aan bij m'n gate, en was er niks aan de hand.
Jakarta - Abu Dhabi
Het was inmiddels nacht en ik was best wel moe. Wat heel fijn was, was dat ik twee stoelen voor mijzelf had, en ik dus een soort van kon liggen. Ik heb tijdens deze vlucht dus ook heel veel geslapen. Zoveel, dat ik zelfs het eten had gemist.
Eenmaal geland op Abu Dhabi friste ik mij op in het toilet, ontbeet ik met een overpriced croissantje en zat ik de tijd uit op harde stoeltjes.
Abu Dhabi - Amsterdam
De laatste vlucht was een feit. Uiteraard kon ik hier amper slapen en zat ik vol zenuwen. Ik keek wat filmpjes, maar eigenlijk kon ik mijn aandacht daar ook niet bijhouden. Op deze vlucht zat ik naast een gezin uit Denemarken waarmee ik gezellig gepraat heb, maar vooral mijn enthousiasme over het weerzien met mijn familie heb gedeeld.
Aankomst in NL
En toen landde ik weer op Nederlandse bodem. Ontzettend raar, onwerkelijk. Ik was weer thuis.
Eenmaal uitgestapt en richting de bagageband kon ik mijn zenuwen eigenlijk niet meer beheersen. Het was ten eerste nog super ver lopen van de gate richting de bagageband en ten tweede moest ik ook nog een super lang in de rij staan voor mijn paspoort. Mensen die ik had ontmoet in het vliegtuig zagen ook hoe zenuwachtig ik was om mijn familie en vrienden weer terug te zien. Dit was ongetwijfeld een lachwekkend gezicht.
Ik zag m'n moeder en Marianne in één oogopslag al staan kijken door de afscherming en eigenlijk wilde ik nog niet kijken maar zo snel mogelijk mijn koffer hebben. En dat was gelukkig zo! Binnen 10 minuten kwam ik de aankomsthal binnenlopen. En het was een bizar gevoel. Er stonden zóveel mensen voor mij, zóveel mensen die ik lief heb en zóveel had gemist. Ik liet mijn koffer los en rende gelijk in Bart z'n armen. Wat een bijzonder gevoel. Daarna kwam de hereniging met de rest en moest ik geloof ik best wel een beetje huilen. Waarschuwing: er volgen nu heel veel knuffelfoto's:
Toen ik weer een beetje bijkwam was het eerste wat we deden borrelen! Man, wat had ik dat gemist. Ik bestelde een (speciaal!) biertje en at kaasstengels als een échte kaaskop. Zo mooi! Ik wist bijna niet met wie ik moest praten en was nog steeds zwaar overdonderd van alle mensen die speciaal voor mij naar Schiphol waren gekomen. Ik mag mijzelf gelukkig prijzen!
Terug in Wervershoof
We reden vervolgens terug naar m'n thuishaven West-Friesland. Wervershoof om precies te zijn. Een plek waar uiteraard niets was veranderd. Waar de molen gewoon nog op dezelfde plek stond en waar de tijd eigenlijk gewoon had stilgestaan. Feit: ik had het ontzettend koud.
Ik mocht uiteraard kiezen wat we gingen eten en heel klassiek koos ik voor een patatje en een kaassoufflé. 's Avonds zat het huis direct al vol. Met nóg meer lieve vrienden en vriendinnen waarvan ik mega blij was ze weer te zien. Ik denk echter dat ik rond 23:00 niet meer kon. Totaal kapot van het reizen, de emoties en het weer-thuis-zijn. De afgelopen twee dagen waren als een roes aan mij voorbij gegaan en ik wilde niets liever dan slapen (onder drie dekens uiteraard).
Mijn Indonesië-avontuur was voorbij. Tijd om weer te acclimatiseren in Nederland.
BEDANKT
Lieve lieve mensen die dit lezen. Mag ik jullie BEDANKEN voor alle tijd die jullie hebben gestoken voor het lezen van mijn blogs? In 2014 startte ik voor mijn familie en vrienden een blog om mijn ervaringen tijdens mijn stage in Spanje op te schrijven. Inmiddels 4 jaar later kijk ik hier nog regelmatig op terug met een fijn gevoel. Ondanks de vele spelfouten en totaal andere schrijfstijl, is het héél leuk om terug te lezen.
Toen ik mijn avontuur in Indonesië begon, wist ik dat ik dit weer wilde doen, en zo ontwikkelde ik op hetzelfde blogspot-platform gewoon weer nieuwe reisverhaaltjes. Dit keer met iets meer structuur en vooral met veel meer passie. Ik heb gemerkt dat bloggen een fanatieke hobby is geworden en dat ik het heerlijk vind om mijn verhalen te delen. Dit keer niet alleen voor mijzelf, maar voor veel meer mensen.
Dit blijkt wel uit het aantal unieke bezoekers die mijn blogs de afgelopen maanden hebben gelezen. Waar sommige blogs rond de 300 bleven steken, zaten er ook uitschieters tussen van 900 en zelfs 2500 bezoekers tussen. Daar ben ik best wel trots op!
Deze passie voor schrijven heb ik inmiddels omgezet in mijn stage. Al vanaf februari loop ik stage op de marketing afdeling van Pharos Reizen van ANWB. Ik houd mij hier vooral bezig met het creëren en schrijven van content voor social media en daarnaast schrijf ik zo nu en dan ook blogs ter inspiratie. Onwijs leuk en leerzaam. Neem gerust een kijkje op de website en volg Pharos Reizen natuurlijk via Instagram en Facebook!
Op reis
De volgende reis staat uiteraard alweer op de planning. In juli stap ik wéér in het vliegtuig naar Azië. Dit keer iets dichtbij huis, maar daardoor niet minder leuk. Bart en ik gaan al backpackend Georgië ontdekken en ik kan niet wachten!
Liefs Masja
Dinsdag
In mijn laatste blog schreef ik dat de reis met mama er op zat, dat mama op het vliegtuig naar huis stapte en dat ik nog terug vloog naar mijn hometown Surabaya. De plek waar ik immers 4 maanden volop had geleefd. Waarom ik terug ging? Een koffer ophalen en misschien ook wel een beetje om deze periode goed af te kunnen sluiten.
Eenmaal aangekomen in Surabaya, rond 19:00, stapte ik in een veel te dure taxi richting de Galaxy Mall. Onderweg natuurlijk nog eens goed genieten van het verkeer en de oneindige file's. Ik sprak met Kayleigh en Eva af om nog een laatste keer samen sushi te eten. Ik sliep 's avonds ook in het appartement van Kayleigh en eigenlijk eindigde deze laatste avond samen in film kijken en vielen we al vroeg in slaap.
Woensdag
Woensdagochtend nam ik afscheid van Kayleigh die diezelfde dag al terug vloog naar Nederland. Voor mij dus één extra nacht om te overbruggen. Daarvoor boekte ik een hostel middenin het centrum, maar voordat ik daar kon inchecken reed ik nog even met een grab langs Tunjungan Plaza.
Tunjungan Plaza
De allerlaatste keer naar een Mall. En de allergrootste! Ik kocht hier nog een mega comfortabele trui om aan te trekken in het vliegtuig en ik ging nog even naar de kapper. De kapper was hier namelijk heel goedkoop in verhouding tot de kapper in Nederland. Nog even profiteren dus. Oh en wat misschien nog wel erger was dan nog meer bagage kopen, was dat ik nóg een keer sushi ging eten. Deze nieuwe verslaving heb ik absoluut aan Relinde te danken en vorig jaar had ik je keihard uitgelachen als je zou zeggen dat dit mijn favoriete eten zou worden. En dat zelfs als vegetariër.
My studio hostel
Daarna verhuisde ik naar mijn hostel, aangezien ik mijn appartement in de Square al uit was. Ik betaalde volgens mij omgerekend €6,- om hier te overnachten dus ik verwachtte niet al te veel. Maar toen ik de slaapzaal in liep dacht ik heel even dat ik over de Dorpsstraat liep na 4 dagen kermis Wervershoof. Niet te doen, wat een lucht.
Wat ik ook dacht, was dat ik op een slaapzaal voor de locals was gegooid. Niemand zocht interactie en m'n goedbedoelde praatjes werden zo goed als genegeerd. Oké, verder had ik niet heel veel te klagen hoor. Ik had m'n privacy en de douche was warm. Ik ben een filmpje gaan kijken in m'n slaapruimte en besloot 's avonds toch nog maar even wat te gaan eten.
 |
| 'Mijn slaapcabine' |
 |
| 'Ik had wel deze handige uit klap tafel!' |
Domicile Kitchen
Dat deed ik bij Domicile Kitchen, mijn favo-restaurant in Surabaya waar ik wel héél gek werd aangekeken omdat ik alleen een biertje dronk en een pizza at. Daarna ging ik vroeg m'n bed ik om m'n griepje toch nog maar wat uit te zieken.
 |
| 'Even eten met m'n vrienden' |
Donderdag
Mijn allerlaatste dag in Indonesië. Super raar en onwerkelijk. Maar ook ontzettend blij omdat ik iedereen bijna weer zou gaan zien. Doordat ik vroeg was gaan slapen en wonderbaarlijk best goed had geslapen was ik alweer vroeg wakker. Ik douchte nog even uitgebreid voordat mijn lange reis begon en ging naar de ontbijtruimte.
 |
| 'Best hip hostel voor dat geld' |
Daar sprak ik af met Davey en zo werd het onverwacht eigenlijk een vét leuke dag. Mijn oud buurjongen uit Wervershoof was de afgelopen nacht ook aangekomen in Surabaya op doorreis vanuit Yogyakarta. We hadden al eerder contact gehad via Facebook en planden zo om elkaar te zien in Surabaya.
Ik nam Davey mee on tour door Surabaya en zo liet ik hem mijn universiteit zien en gingen we naar het House of Sampoerna (waar ik al eerder was geweest, maar wat nummer 1 op Tripadviser is). Hierna namen we nog een kijkje bij het Submarine Monument, waar ik al tig keer met de taxi was langs gereden maar nooit eerder was gaan kijken. Niet persé heel spannend, maar wel prima dagbesteding. De middag sloten we af bij Domicile en hier at ik de aller-aller-laatste keer een pasta in mijn lievelingsrestaurant.
 |
| 'Ik liet Davey ook de straat zien waar ik naast woonde, en wonderbaarlijk waren ze ineens de straat aan het betegelen (dit was 5 maanden niet zo! Helaas was mijn lievelings warung dicht vanwege de kerstvakantie.' |
 |
| 'Opnieuw in de Sampoerna fabriek, waar de welbekende Kretek sigaretten worden geproduceerd.' |
 |
| 'En nog even een kijkje in deze reusachtige onderzeeër.' |
 |
| 'Met Davey!' |
De terugvlucht
En toen was het ZOVER! Ik stapte rond 15:30 in mijn allerlaatste grab richting de luchthaven om mijn ellenlange reis naar Amsterdam te starten. Eenmaal aangekomen op de luchthaven ging het met mijn eerste vlucht richting Jakarta gelijk al mis. Net zoals op de heenreis stond mijn ticket niet in het systeem van Garuda Indonesia die mijn eerste vlucht zou uitvoeren. Wat er nou precies mis was weet ik niet helemaal maar dit leverde wel weer een hoop stress op. Ik had geluk dat ik op tijd was vertrokken, en zo kon ik na 60 minuten aan de helpdesk toch doorlopen.
 |
| 'LET'S GO' |
Surabaya - Jakarta
En toen was mijn eerste vlucht naar Jakarta uiteraard vertraagd. Tijd om nog wat toeristische winkeltjes te bezoeken en zo kwam ik in een heuse kroepoek-winkel terecht wat echt intens stonk naar dode vissen.
 |
| 'Ik dronk koffie bij een cafeetje genaamd Batavia, waar ze poffertjes verkochten en het wifi-wachtwoord bitterballen was. Haha.' |
Na een korte vlucht van één uurtje maar met dikke vertraging kwam ik aan op Jakarta. Hier stapte ik uit op een andere terminal als waar ik moest zijn voor mijn overstap. Eerst ook nog mijn koffer ophalen en toen door naar de volgende terminal. Geloof me, op deze luchthaven moet je niet kiezen voor een korte overstap. Een bus bracht me naar een compleet ander gedeelte en deed hier nog zeker 40 minuten over. Toen nog een koffer inchecken, opnieuw door de douane en naar de gate. Wonderbaarlijk kwam ik 10 minuten voordat de gate sloot aan bij m'n gate, en was er niks aan de hand.
Het was inmiddels nacht en ik was best wel moe. Wat heel fijn was, was dat ik twee stoelen voor mijzelf had, en ik dus een soort van kon liggen. Ik heb tijdens deze vlucht dus ook heel veel geslapen. Zoveel, dat ik zelfs het eten had gemist.
 |
| 'Still going strong' |
 |
| 'En zo veel ruimte voor de prijs van 1' |
Eenmaal geland op Abu Dhabi friste ik mij op in het toilet, ontbeet ik met een overpriced croissantje en zat ik de tijd uit op harde stoeltjes.
Abu Dhabi - Amsterdam
De laatste vlucht was een feit. Uiteraard kon ik hier amper slapen en zat ik vol zenuwen. Ik keek wat filmpjes, maar eigenlijk kon ik mijn aandacht daar ook niet bijhouden. Op deze vlucht zat ik naast een gezin uit Denemarken waarmee ik gezellig gepraat heb, maar vooral mijn enthousiasme over het weerzien met mijn familie heb gedeeld.
 |
| 'Het allerlaatste vliegtuig' |
 |
| 'Vond ik lekker luxe' |
 |
| 'En het allerlaatste vliegtuigvoer (en rode wijn voor de oplettende kijker).' |
Aankomst in NL
En toen landde ik weer op Nederlandse bodem. Ontzettend raar, onwerkelijk. Ik was weer thuis.
Eenmaal uitgestapt en richting de bagageband kon ik mijn zenuwen eigenlijk niet meer beheersen. Het was ten eerste nog super ver lopen van de gate richting de bagageband en ten tweede moest ik ook nog een super lang in de rij staan voor mijn paspoort. Mensen die ik had ontmoet in het vliegtuig zagen ook hoe zenuwachtig ik was om mijn familie en vrienden weer terug te zien. Dit was ongetwijfeld een lachwekkend gezicht.
Ik zag m'n moeder en Marianne in één oogopslag al staan kijken door de afscherming en eigenlijk wilde ik nog niet kijken maar zo snel mogelijk mijn koffer hebben. En dat was gelukkig zo! Binnen 10 minuten kwam ik de aankomsthal binnenlopen. En het was een bizar gevoel. Er stonden zóveel mensen voor mij, zóveel mensen die ik lief heb en zóveel had gemist. Ik liet mijn koffer los en rende gelijk in Bart z'n armen. Wat een bijzonder gevoel. Daarna kwam de hereniging met de rest en moest ik geloof ik best wel een beetje huilen. Waarschuwing: er volgen nu heel veel knuffelfoto's:
 |
| 'Hey' |
 |
| 'Deze foto beschrijft mijn intense blijdschap met het weerzien van kaasstengels en speciaalbier.' |
 |
| 'Lieve Jim, Roos, Bart, Itsjilla, Laurens, Renate, Papa, Marianne, Laura, Melissa, Loes en Mama. Onbeschrijfelijk mooi'. |
Terug in Wervershoof
We reden vervolgens terug naar m'n thuishaven West-Friesland. Wervershoof om precies te zijn. Een plek waar uiteraard niets was veranderd. Waar de molen gewoon nog op dezelfde plek stond en waar de tijd eigenlijk gewoon had stilgestaan. Feit: ik had het ontzettend koud.
Ik mocht uiteraard kiezen wat we gingen eten en heel klassiek koos ik voor een patatje en een kaassoufflé. 's Avonds zat het huis direct al vol. Met nóg meer lieve vrienden en vriendinnen waarvan ik mega blij was ze weer te zien. Ik denk echter dat ik rond 23:00 niet meer kon. Totaal kapot van het reizen, de emoties en het weer-thuis-zijn. De afgelopen twee dagen waren als een roes aan mij voorbij gegaan en ik wilde niets liever dan slapen (onder drie dekens uiteraard).
Mijn Indonesië-avontuur was voorbij. Tijd om weer te acclimatiseren in Nederland.
BEDANKT
Lieve lieve mensen die dit lezen. Mag ik jullie BEDANKEN voor alle tijd die jullie hebben gestoken voor het lezen van mijn blogs? In 2014 startte ik voor mijn familie en vrienden een blog om mijn ervaringen tijdens mijn stage in Spanje op te schrijven. Inmiddels 4 jaar later kijk ik hier nog regelmatig op terug met een fijn gevoel. Ondanks de vele spelfouten en totaal andere schrijfstijl, is het héél leuk om terug te lezen.
Toen ik mijn avontuur in Indonesië begon, wist ik dat ik dit weer wilde doen, en zo ontwikkelde ik op hetzelfde blogspot-platform gewoon weer nieuwe reisverhaaltjes. Dit keer met iets meer structuur en vooral met veel meer passie. Ik heb gemerkt dat bloggen een fanatieke hobby is geworden en dat ik het heerlijk vind om mijn verhalen te delen. Dit keer niet alleen voor mijzelf, maar voor veel meer mensen.
Dit blijkt wel uit het aantal unieke bezoekers die mijn blogs de afgelopen maanden hebben gelezen. Waar sommige blogs rond de 300 bleven steken, zaten er ook uitschieters tussen van 900 en zelfs 2500 bezoekers tussen. Daar ben ik best wel trots op!
Deze passie voor schrijven heb ik inmiddels omgezet in mijn stage. Al vanaf februari loop ik stage op de marketing afdeling van Pharos Reizen van ANWB. Ik houd mij hier vooral bezig met het creëren en schrijven van content voor social media en daarnaast schrijf ik zo nu en dan ook blogs ter inspiratie. Onwijs leuk en leerzaam. Neem gerust een kijkje op de website en volg Pharos Reizen natuurlijk via Instagram en Facebook!
Op reis
De volgende reis staat uiteraard alweer op de planning. In juli stap ik wéér in het vliegtuig naar Azië. Dit keer iets dichtbij huis, maar daardoor niet minder leuk. Bart en ik gaan al backpackend Georgië ontdekken en ik kan niet wachten!
Liefs Masja
Reacties
Een reactie posten