#2 JETLAG EN EERSTE INDRUKKEN

Week 1

Waarmee moet ik beginnen in mijn eerste échte blog vanuit INDONESIË? Omdat deze eerste paar dagen natuurlijk super spannend waren heb ik enorm veel nieuwe indrukken gekregen en ja: een enorme jetlag. Op het moment van schrijven is het hier nacht, en ik kan wederom al voor de derde nacht op rij niet slapen.

Voordat je een half jaar weg gaat moet er in Nederland nog een hoop afgerond worden. Dat betekende: het leeghalen van mijn kamer in Amsterdam met heel veel hulp van mama, papa, Jim en Renate, het inleveren van mijn sleutels, een bezoekje aan de tandarts, het in orde maken van al het papierwerk, veel afscheidsetentjes en een hoop stress. Die stress zette zich voort bij het inpakken van mijn spullen, ik had immers maar 23 kilo bagage geboekt en dat moest en zou in 1 backpack passen.

'Mama helpt met inpakken'

'Afscheid van geliefd Amsterdam-Noord'

Bloed, zweet en tranen, maar helaas paste dit dus niét in 1 backpack. En wat moet je achter laten wanneer je een half jaar weg gaat? En je eigenlijk al heel selectief je spullen hebt uitgezocht? Een beetje tegen mijn eigen principes in ging er dus toch maar een koffer extra mee. Wat trouwens echt heel jammer is, is dat ik mijn gitaar niet kon meenemen. Hiervoor had ik anders een extra stoel moeten boeken.

Donderdag 3 augustus was het moment dan daar, op naar Schiphol waar een compleet verassings-afscheidscomité klaar stond om mij uit te zwaaien. Hoe dichter de minuten bij mijn vertrek kwamen, hoe misselijker ik werd. Eerlijk? Ik vond dit echt niet leuk.

'Afscheid nemen van al deze geweldige mensen'

Eenmaal door de veiligheidscontrole kwam het besef dat ik dus écht wegging. Op naar een lange reis. Vliegen van Amsterdam naar Abu Dhabi (6 uur), wachten (7 uur), vliegen van Abu Dhabi naar Jakarta (9 uur), wachten (3 uur) en vliegen van Jakarta naar Surabaya (1,5 uur). Alhoewel ik dit nog nooit had gedaan, ging het me gemakkelijker af dan ik van te voren had verwacht. Veel filmpjes gekeken en redelijk geslapen voor vliegtuigbegrippen. Echter ontstond er op Jakarta lichtelijke paniek omdat mijn reservering niet in het systeem stond en ik nog geen boardingpass had. Ik had 3 uur overstaptijd, maar toen hier nog maar 30 minuten van over waren werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Hoe dit uiteindelijk precies is opgelost weet ik niet, maar dit resulteerde in rennen naar de gate op een mega groot vliegveld om 5 minuten voor het sluiten van het boarden aan te komen.

Rond 19:45 arriveerde ik in Surabaya waar ik werd opgehaald door mijn ‘Petramates’ Keanu en Wong wie studenten zijn aan de universiteit waar ik ga studeren. Wat een hartelijk ontvangst na zo’n lange reis. Keanu en Wong hebben mij geholpen aan een Indonesische simkaart waardoor ik gewoon 4G internet heb (60.000 IDR = ca. € 3,80 voor 12 GB) zijn meegegaan naar een supermarkt om wat eten en drinken te halen en hebben mij begeleid bij het inchecken in mijn appartement waar ik komende maanden zal verblijven.

Mijn eerste indruk van de stad?
Wat een chaos. Het was natuurlijk al donker, maar er reed enorm veel verkeer waarvan met name scooters. Er zijn heel veel ‘kraampjes’ op de weg waar de lokale bevolking eten of andere spullen verkoopt (Nike sneakers voor 35.000 = ca. € 2,20) en ook hingen er veel jongeren op straat. Om in mijn appartement te komen moest ik door een soort ‘foodcourt’ met een lift naar boven. Vanaf de receptie weer een andere lift in naar mijn appartement op de 8^e etage. Vrijdag 4 augustus rond 21:00 kon ik dan eindelijk op bed neervallen in mijn heerlijke kamer.

'Uitzicht vanaf mijn kamer'

SURABAYA
Ik denk dat ik zaterdag tot 15:30 heb geslapen (hierdoor heb ik ongetwijfeld mijn jetlag opgelopen), maar ik had het zó nodig. Toen ik wakker werd voelde ik me heel onwennig en wist ik niet zo goed wat te doen. De rest van de middag heb ik besteed aan het rustig uitpakken van mijn spullen. Stiekem durfde ik ergens nog niet zo goed de buurt te gaan verkennen, omdat de prikkels van de avond ervoor zó intens waren geweest. Daarnaast ben ik ben als Westerling echt heel uitzonderlijk hier, wat resulteert in veel gestaar of het maken van van foto's door de lokale bevolking.

Nou daar zat ze dan hoor, aan een bord (roze) Nasi Goreng en een kopje (mierzoete) thee. Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik sinds 1 jaar vegetarisch, wat het zoeken naar eten soms nog best lastig maakt. Maar gelukkig wil ik alles proeven en is het meeste wat ik tot nu toe heb gegeten echt heel lekker (en pittig).

Zondagochtend kwam Relinde aan in Surabaya, die er al 2 weken reizen door Java op had zitten. Via een app hebben we een ‘Grab’ besteld, wat hier wordt gebruik als Uber. Dit is heel goedkoop en zeker ook noodzakelijk om jezelf te vervoeren in de stad. Wanneer je ergens naar toe wilt kijk je in de app of er een chauffeur in de buurt is, je ziet het bedrag en hoeveel sterren de chauffeur heeft. Deze taxi bracht ons naar City of Tomorrow, een grote Mall waar van alles te koop is. Hier kochten we wat keukenspullen voor in ons appartement. Waar ik echt nog heel erg aan moet wennen is het ontbijt. Het is zeer gebruikelijk om dan al rijst te eten, dus in deze mall bestelde we Gado Gado: een gerecht met groenten, ei, lontong (kleefrijst in bananenblad) en pindasaus. Toen we terugkwamen doken we in ‘ons’ zwembad en zijn we ’s avonds wezen eten bij O’Jamur wat een Vegan restaurant is. We hadden 4 gerechtjes besteld zonder te weten wat het was en alles was erg lekker. Ook hiervoor betaalde we denk ik in totaal maar 8 euro. Genoeg over het geld: het is hier gewoon heel goedkoop.

Ohja, op 1 ding na: alcohol. Ten eerste is dit hier echt niet te verkrijgen en ten tweede wordt het algemeen niet helemaal getolereerd en ten derde is het hartstikke duur. In de mega Hypermarkt waar we onze boodschappen haalden, vonden we 1 mini-schap met misschien in totaal 10 biertjes, voor ongeveer 3 euro voor een flesje.

'Zwembad bij appartement'

'Vegan eten'

'Veel tempé en tofu eten' 

Maandag ben ik weer lekker gaan zwemmen. En als ‘blank persoon’ wordt er nogal naar ons gestaard en er werd dinsdag zelfs gevraagd of iemand van het personeel met ons op de foto mocht (ja, bij het zwembad). Hierna ontmoette we Dennis, een andere Nederlandse student uit Groningen die ook op de zelfde universiteit gaat studeren. Dennis heeft familie in Surabaya, is hier dus al vaak geweest en spreekt ook Bahasa Indonesia. ’S Middags zijn we naar de Galaxy Mall gegaan om te gaan lunchen. Deze Mall was echt veel moderner en hier waren ook wat Westerse winkels gevestigd. Als lunch at ik Tahu Tek, een (uiteraard) rijstgerecht met tofu, tempeh, ei, aardappel en lontong (lontong is kleefrijst dat in bananenbladen is gedrukt). Terug in Surabaya zijn we gaan eten bij Zybrick, een koffie/eettentje vlakbij school met een hoog hipstergehalte. EN ZE HADDEN PASTA.  

'Zwarte koffie en Pasta bij Zybrick'

Dinsdag had ik mijn eerste schooldag (introductie) en om 10:00 werd ik opgehaald door Petramates Eliabeth, Felly en Louis voor de ‘academic briefing’. Vanochtend heb ik dus voor het eerst de plek van binnen gezien waar ik komend half jaar International Business Management ga studeren. Na wat passen en meten in het rooster heb ik zeven vakken kunnen uitkiezen die vanaf maandag starten. Dit zijn Business introduction, Business Communication, Multinational Enterprises, Principles of accounting, Marketing Management, Export/Import en Human Resource Managment. Zoals het er nu naar uitziet heb ik vrijdag t/m zondag vrij. Wat ik wel al hier en daar van de Petramates heb gehoord, is dat deze studie best wel veel tijd en discipline vergt. Daarnaast is IBM een van de duurste opleidingen van de school. De universiteit is Christelijk en daardoor moet ik mij houden aan kledingvoorschriften. Dit betekent een lange broek of rok tot over mijn knieën, een t-shirt of blouse met mouwen en dichte schoenen. Even wennen met die warmte, maar dat komt helemaal goed.

'Relinde - Felly - Elizabeth - IK'

Ook had ik nog steeds een vette Jetlag, wat resulteerde in 3 dagen niet voor 04:30 slapen. Rond 17:30 begint het hier donker te worden, waarna er direct hele erge hoofdpijn komt opzetten. Echt best wel frustrerend, omdat ik nu elke keer midden op de dag heel moe ben.

Hoe vind ik het?
Het woord acclimatiseren heb ik al een paar keer laten vallen, want zo voelt het echt. Surabaya is een hele drukke stad en daarnaast is dit mijn eerste ervaring buiten Europa ooit. Indonesië is echt niét te vergelijken met wat wij hebben in Nederland en ik vind dat best nog wel moeilijk om onder woorden te brengen. Er rijd bijvoorbeeld heel veel verkeer op straat en verkeersregels kennen ze hier nauwelijks. Ik heb al veel bijzondere taferelen op scooters voorbij zien komen (4 mensen op 1 scooter, dieren om scooters gebonden, een volledige zelfgemaakte keuken achter op een scooter, een complete winkelvoorraad achter op een scooter). Lopen kan hier absoluut niet, er is geen stoep zoals wij die kennen en het is gewoon belachelijk druk op straat. Mensen lopen hier dus ook nooit korte afstanden zoals wij dat wel doen.

MINI VAKANTIE
Vanaf dinsdagmiddag tot en met vrijdag had ik vrij wat resulteerde in een spontane actie om een ticket naar Bali te boeken. Deze dagen heb ik samen met Relinde doorgebracht in Ubud en het was fantastisch. Hiervoor een aparte blog, omdat ik er zoveel over kan vertellen.

'Pura Ulun Daru Brutan tempel in Bali'

Selamat Tinggal!

PS: Het internet is hier heel slecht, en Skypen is dus tot nu toe niet mogelijk. Ook het uploaden van foto's krijg ik niet voor elkaar, maar ik zal proberen dit zo snel mogelijk bij te werken. Het heeft me daarnaast behoorlijk moeite gekost om deze blog online te kunnen zetten dus ik zal mijn best proberen te blijven doen om dit een beetje bij te houden. Schroom vooral niet om me gewoon een Whatsappje te sturen, want dat werkt gelukkig prima.