#18 OP REIS - YOGYAKARTA DEEL 1

23 t/m 25 december

Deel 1? Ja, ik heb écht teveel te vertellen en teveel foto's gemaakt. Om te zorgen dat jullie niet afhaken op de helft, splits ik mijn Yogyakarta blog op in tweeën. Afgelopen kerstweekend bracht ik met mama door in Yogyakarta, de culturele hoofdstad van Indonesië. Na het enthousiasme van Relinde over deze stad, moest ik wel. EN WAT WAS DIT EEN GOEDE KEUZE. 4 dagen waren eigenlijk véél te kort, maar wat heb ik bijzondere dingen gezien.

'Met de trein naar het midden van Java'

Zaterdag
's Middags stapte we samen op de trein in Surabaya, waarna we met ongeveer 1 uur vertraging om 22:00 aankwamen op het treinstation van Yogyakarta. Een taxi bracht ons naar onze eerste accommodatie.

ABRAKADABRA ART BNB
Ongeveer 23:00 kwamen we aan bij ons 'hostel', waar we eigenlijk alleen de eerste nacht boekte omdat we hier toch maar kort zouden zijn vanwege de late aankomst.  We boekte hier een tweepersoonskamer met privé badkamer, waarvan het hostel er in totaal 6 had. Een badkamer waarin we douchten op een steen in de buitenlucht en sliepen als hippies onder een bloemetjes laken.

Bij de mega vriendelijke check-in kregen we gelijk de koelkast met bier toegewezen en dat resulteerde in een biertje in een boomhut onder de sterrenhemel. Als je van een 'surfvibe' houd, is dit écht een dikke aanrader (voor omgerekend zo'n €6,- per persoon per nacht, inclusief een ontbijtje).

Ik schreef nog snel mijn vorige blog en ging om 01:00 toch maar eens slapen. De wekker gaf 2 uur slaap aan.

'Welcome home' 

'De badkamer' 

'Bier in de boomhut'

Zondag
De wekker ging om 03:00, belachelijke tijden. Via Relinde was ik al eerder in contact gekomen met Rinto, een local die tours in Yogyakarta organiseert. Hij regelde voor ons dat we gelijk de eerste nacht al op excursie konden gaan naar de Borobodur: het grootste boeddhistische heiligdom ter wereld. We werden om 03:30 opgehaald door een busje waarmee we ongeveer nog zes andere mensen ophaalden.

Barade Hill - Sunrise 
Na ongeveer 1 uurtje rijden vond de eerste stop plaats bij de Barade Hill, waar de zon om 05:30 op kwam. Vanaf de auto was het ongeveer nog 10 minuten lopen via een trap met kaarsjes op elke tree. We wisten van te voren niet dat we naar deze plek toe gingen, want bij de meeste tours bekijk je de zonsopkomst vanaf de Borobodur zelf.

Echter was de zonsopkomst hier echt fantastisch, hoewel je hier de Borobodur niet kon zien, maar wel een adembenemend uitzicht had. We stonden hier tussen ca. 20 andere toeristen (vooral locals) de zonsopkomst te bekijken met de Merapi vulkaan op de achtergrond. Wat prachtig.

Daarmee werd het gelijk ook erg warm, waarna de trui weer in de tas kon. In tegenstelling tot Bromo (vrieskou) en Ijen (medium koud) was dit helemaal niet koud.

Borobodur
De Borobodur is een monument van de UNESCO Werelderfgoed-lijst, die iedereen die ooit in Indonesië is geweest hoogstwaarschijnlijk ook gezien heeft. De Borobodur is ongeveer tussen het jaar 750 en 850 gebouwd, waarna het na een vulkaanuitbarsting in 1006 in vergetelheid raakte, door afnemende interesse in het boeddhisme en de snelle groei van planten en bomen. Toen de tempel in 1814 werd herontdekt, volgde er een lange restauratie periode die in 1984 pas écht klaar was.

Dit gigantische heiligdom ligt ongeveer 40 kilometer verwijderd van Yogyakarta. Het heeft de vorm van een stoepa en heeft negen etages waarvan er in totaal 72 stoepa's op de bovenste etage staan. In elke stoepa bevind zich een Boeddha beeld, die volgens het lokale bijgeloof eeuwig geluk brengen, wanneer je deze door de gaten van de stoepa's aan kunt raken.

Bij de entree kochten we een combinatieticket voor de Borobodur en de Prambanan tempel, die we later op de dag zouden bezoeken. Voor mij als student was dit ongeveer 330.000 IDR (ongeveer €20,-). Mijn eerste indruk: een over-populaire toeristische attractie dat duidelijk overvol was. Maar de zon was aanwezig en ik had er vet veel zin in. Met een trap klommen we gelijk naar de bovenste etage van de tempel, waar we van links en rechts alweer 'Bule, Bule' hoorde. We waren als westerse, blanke mensen weer in de minderheid.

Eenmaal bovenop de tempel was ik stil van geluk. Wat een geweldig uitzicht, wat groots en wat bijzonder. Het duurde niet lang voordat ik zelf werd aangezien als toeristische attractie. Ik weet niet wat die mensen hebben gedacht, maar ik ben toch echt nog steeds geen Doutzen Kroes. Ik overdrijf niet en mama kan ook bevestigen dat ik weer op meer dan 50 foto's sta. Rinto vertelde mij later dat de locals die de Borobodur bezoeken vaak uit kleinere dorpjes komen en dus nooit toeristen zien, wat dus erg bijzonder voor ze is. Toch blijft dit na al die maanden nog steeds ontzettend bizar en blijf ik me verbazen. Dat mensen gewoon met z'n tienen staan te wachten voor een foto, dat een vrouw mij probeert te kussen en dat er een baby op mijn schoot wordt gezet.

Rond 08:00 ontbeten we bij het Manoharo hotel, dat op het 'terrein' van de Borobodur ligt. We waren KAPOT, maar overweldigd. Na het ontbijten reden we weer terug naar Yogyakarta, wat ongeveer 2 uur duurde door de drukte in het verkeer.

'Met z'n alle in de rij voor een foto'

'Jahoor, kom maar' 

'Ontbijten onder de palmbomen'

'Zoek de verschillen'

Greenhost Boutique Hotel 
Nadat we nog snel een uurtje slaap pakte tussen 11:00 en 12:00 in het hostel, checkte we uit en reden we met een grab naar de volgende accommodatie. Stiekem vonden we dat we met kerst wel een beetje luxe mochten overnachten en dat deden we in het Greenhost Boutique Hotel. Dit hotel ligt in een van de bekendste straten van Yogya, namelijk Prawirotaman. Hier vind je de meeste restaurantjes en barretjes, maar desondanks het kerst was, was er bijna geen toerist te bekennen.

Overigens was het in Yogyakarta wel een gekkenhuis in het verkeer. Veel drukker dat ik had gelezen op internet en van de verhalen die ik had gehoord. Dit kwam wél door kerst, door Indonesiërs die familie bezoeken in Yogyakarta vanuit alle hoeken van Java.

Oke, over het hotel. Nóg een dikke aanrader. Wat hebben we hier heerlijke dagen gehad. Het was een kunst-achtig hotel met veel symmetrische en duurzame details. Het eten was fantastisch (veel vegan), het was er heel goed onderhouden, een heerlijk zwembad, vriendelijke personeel en het beste bed waar ik tot nu toe in heb geslapen.

Na het droppen van onze backpack op de kamer en een snelle douche werden we om 14:30 weer opgehaald om door te gaan naar de volgende bezienswaardigheid.

Op stap met locals 
Rinto verdiend zijn eigen kopje in deze blog, want die heeft ons verblijf in Yogyakarta toch echt wel naar een hoger niveau getild. Rinto woont in Yogyakarta en heeft zijn eigen bedrijfje in tours voor toeristen. Ook werkt hij samen met bijvoorbeeld Nederlandse touroperator Djozer. Hij spreekt goed Engels en zelfs een beetje Nederlands en heeft ons in 3 dagen tijd enorm veel geleerd over Yogyakarta en haar cultuur.

We stapte achterop de scooter bij Rinto en Jonno, die ons via prachtige rijstvelden en nog een andere tempel richting de Prambanan brachten voor zonsondergang. Ik zat achterop bij Jonno, een vriend van Rinto. Hij vertelde mij onderweg veel over de cultuur en dingen die we zagen. Ook vroeg ik vaak wat dingen op borden langs de weg betekende en weet ik nu dat 'Oleh Oleh' (wat overal stond) - 'Iets kopen en mee naar huis nemen' betekent.

'Mama op de scooter' 

'Met z'n vieren op de scooter past ook gewoon'

'Met Rinto' 

Candi Plaosan 

Na ongeveer 1 uur rijden stopte we bij de het Plaosan complex, een boeddhistische tempel in het dorpje Bugisan.  Het tempelcomplex bestaat uit 174 kleine bouwwerken waarvan 116 stoepa's en 58 tempels zijn. Er waren heel veel mooie details te zien in de stenen en in tegenstelling tot de overvolle Prambanan, is dit een heel mooi en niet-toeristische alternatief.

Rinto vertelde ons dat er heel veel bouwwerken zijn verwoest tijdens de aardbeving in 2006. Je ziet dat dit op sommige plekken weer rustig wordt opgebouwd, maar helaas is er te weinig geld beschikbaar om dit allemaal in een keer te restaureren.

'De verwoeste tempels'

Prambanan
Nog een klein stukje verder met de scooter kwamen we aan bij de Prambanan, ook een overduidelijke toeristische attractie maar iets wat je gewoon gezien moet hebben. Ook de Prambanan staat op de UNESCO Werelderfgoed-lijst maar in tegenstelling tot de boeddhistische Borobodur is de Prambanan hindoeïstisch.

Prambanan betekent: ''veel priesters'' en is ongeveer 850 jaar na Christus gebouwd. Ook het Prambanan complex werd na vele jaren van verlatenheid pas weer herontdekt in 1918 en na renovatie voltooid in 1953. De Prambanan bestaat verschillende bouwwerken en tempels en heeft drie hoofdtempels die opgedragen zijn aan de drie belangrijkste goden uit het hindoeïsme: Shiva Mahadeva, Vishnu en Brahma. De details die te zien zijn in de stenen zijn ongelooflijk mooi, net als de grote beelden in de tempels.

Helaas heeft de aardbeving in 2006 hier ook zichtbare en ernstige schade achtergelaten en is een groot gedeelte van het complex een tijd gesloten geweest voor bezoekers. Op dit moment is de schade nog steeds zichtbaar en staan er bepaalde delen in de stijgers.

Rinto bracht ons naar de beste plek voor zonsondergang en vanaf een afstand in het gras zagen we de zon achter de tempels verdwijnen. De lucht was prachtig en ik voelde me ontzettend dankbaar. Toen we het tempelcomplex uitliepen kwamen we langs een kleine markt waar we 'Onde Onde' aten. Een lokale snack met sesam en een vulling van groene bonen.

'Tempel in de stijgers na aardbeving'

'KIJK DIE LUCHT'

'Onde Onde'

'En weer terug scooteren'

's Avonds terug in het hotel was het kerstavond. Waar dit normaal een van mijn favoriete feestdagen is met heel veel lekker eten en cadeautjes onder de kerstboom, lag ik nu om 21:00 compleet uitgeput in bed.

Maandag
De wekker ging maandag rond 09:00 voor het ontbijt. Dit zat bij ons verblijf in en was ontzettend uitgebreid en lekker. Daarna trok ik mijn sportoutfit nog even aan om  te sporten op 1e kerstdag. Nou dat was vast de eerste en de laatste keer dat ik dat heb meegemaakt.

Kerst aan de andere kant van de wereld
Hierna dook ik met mijn kerstmuts op het zwembad in om toch nog een beetje een kerstgevoel te creëren. Kerstmis is echt compleet aan me voorbij gegaan. Aangezien 90% van de bevolking hier islamitisch is, wordt deze feestdag gewoon niet echt gevierd. Maar zwemmen in 30 graden tijdens kerst is ook niet verkeerd toch?

ViaVia
Rond 14:00 lunchte we bij ViaVia, een restaurantje vlakbij het hotel. Dit is een keten die in 1995 is opgezet door een groep Belgische reizigers die massatoerisme willen tegen gaan. Zo kan je hier terecht voor verschillende tours waar de lokale bevolking volledig in betrokken wordt. Daarnaast is er een restaurant met VEEL vegan en vegetarisch eten. Vet goed!

Jalan Malioboro
's Middags reden we met een grab naar Malioboro street, de bekendste straat van Yogyakarta. Na al een tijdje in het drukke verkeer vastgestaan te hebben, liepen we de drukte op Malioboro tegemoet. Wat een gigantische drukte en wat een spullen.

In deze straat bevinden zich talloze kraampjes met handgemaakte leren tassen, sieraden, slippers en vooral heel veel batik. Overduidelijk een plek waar de lokale bevolking graag spullen koopt, want het was zó druk. Je kan hier heel goedkoop shoppen en voor omgerekend nog geen 15 cent kocht ik een handgemaakt armbandje. Aan de andere kant van de straat was er voornamelijk streetfood en werden de satétjes vanaf kleedjes op de grond verkocht. Om voedsel vergiftigingen te voorkomen hebben we dit maar niet gedaan. Ik vond het ondanks de vele prikkels echt een hele leuke ervaring.

Terug konden we geen grab vinden richting ons hotel, en 3 kilometer lopen door het verkeer zonder stoep leek ons geen goed idee. We stapte in een Becak, een traditioneel vervoersmiddel uit Indonesië. Voor de meeste ook wel bekend onder de naam TukTuk. Ik schaamde me lichtelijk omdat mama en ik niet eens met z'n 2e in zo'n bakje pasten, maar mama vond het een prachtige ervaring.

Lotus Mio
We aten 's avonds nog bij restaurant Lotus Mio, in de straat in het verlengde van Prawirotaman. Hier at ik fantastische zoete aardappel ravioli en werd ik op maar liefst 63 plaatsen gestoken door een mug. Hier lag ik vervolgens de hele nacht wakker door en krabde ik mijn hele benen open. Fijn kerstcadeautje.

EINDE DEEL 1
Inmiddels zijn we alweer op de volgende bestemming Bali en zit ik al een aantal uur met mijn laptopje op schoot om deze indrukken zo goed mogelijk te verwoorden. Deel 2 over de laatste twee dagen in Yogyakarta, waarin we nog véél meer moois hebben gezien zal snel volgen.

Liefs Masja